"Κι έτσι, έρχεται κάποτε ο καιρός που δε συναντάς τη δικιά σου ζωή. Έχει εξαφανιστεί. Θύμα της βουλιμίας της ζωής ενός άλλου" ("Οι σκιές της Κλυταιμνήστρας" σελ.135)
Ναι, έτσι είναι* ο συγγραφέας γράφει το βιβλίο του κι αυτό τον αρπάζει και τον κρύβει μέσα στις λέξεις, στις φράσεις, στα κεφάλαιά του.
Κρατώ το νέο βιβλίο στα χέρια μου. Χρειάστηκαν κοντά 20 μήνες για να το γράψω. Είναι το δωδέκατο μυθιστόρημα μου για ενήλικους αναγνώστες. Και καθώς διατρέχω τους τίτλους των προηγουμένων μου (το πρώτο είχε κυκλοφορήσει το 1981) αναζητώ το δικό μου συγγραφικό πρόσωπο, τη δική μου γνώση μιας ζωής που ως εμπειρία πλέον τη θεωρώ. Από τη νεότητα στην ωριμότητα. Έζησα μέσα από τα όσα έγραψα ή έζησα όσα έχω γράψει; Δεν ξέρω, μήτε και θα τη μάθω την απάντηση.
Αλλά πάντα το κάθε νέο βιβλίο είναι ένα απροσδιόριστο δημιούργημα, κάτι που θυμίζει νεογέννητο παιδί. Κι ο συγγραφέας του ο γονιός του.
Που θα το προσέξει, θα το νανουρίσει... Και θα του ευχηθεί ότι κάθε πατέρας εύχεται στο σπλάχνο του -Να αγαπηθεί!...
Θα αγαπηθεί, άραγε;
(Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη-Patakis Publishers)
Μάνος Κοντολέων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου