ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το ΒΙΒΛΙΟ
«Το στραβό μεταλλικό φύλλο, που δηλώνει τη στάση των υπεραστικών λεωφορείων, κάνει δαιμονισμένο θόρυβο, χτυπώντας στο πλαίσιο. Σημαδεμένο, σαν να το έχουν πυροβολήσει και διαπεράσει μυριάδες σκάγια, ο αέρας κατά ριπές. Το μισοσκουριασμένο φύλλο χτυπά με στριγκό ήχο στον μεταλλικό σκελετό που το πλαισιώνει. Τρίζουν τα πάντα από τον βοριά. Το φύλλο στροβιλίζεται γύρω από τον άξονά του, χτυπώντας κάποτε ρυθμικά ανάλογα με το φύσημα. Η επιγραφή πάνω του δυσδιάκριτη […]. Η Φανή σχεδόν έφηβη πλέον, […], περνάει δις ημερησίως από εκεί, σαν να πηγαίνει στο νεκροταφείο να μιλήσει με τους απόντες. Απόντες που οι μορφές τους έχουν πια για τα καλά ξεθωριάσει. Αφού το λεωφορείο περάσει, αποβιβάσει κι επιβιβάσει, εκείνη παίρνει τον δρόμο της επιστροφής. Η στάση έχει γίνει το στέκι της. Τα νέα από τους γονείς ισχνά και αραιά. Όποια κι αν είναι όμως, η ίδια με κάθε καιρό βρίσκεται εκεί, σε πείσμα όλων, προσδοκώντας μιαν αδόκητη επιστροφή. Καταντάει αναμονή για τη Δευτέρα Παρουσία».
Από το κείμενο με τον ιδιαίτερο τίτλο «Φανή Αποστρατίτη (1949-1989)».
Ιστορικός ενεστώς
(Curricula vitarum)
Θανάσης Χατζόπουλος
Πόλις 2020
Σελ. 112, τιμή εκδότη €12,00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου