Ο Θανάσης Βαλτινός (16/12/1932) είναι ένας πολύ γνωστός συγγραφέας. Αρχικά ηθοποιός, ψαχνόταν στα τέλη της δεκαετίας του '60. Υπήρχε ένα σενάριο που προσπαθούσε να το γυρίσει σε ταινία. Ήταν το ''Η κάθοδος των εννιά", ένα πολυφωνικό έργο, που δεν έτυχε καμιάς θερμής υποδοχής. Έτσι, η νουβέλα αυτή, πέρασε σαν κομμάτι της πεζογραφίας. Ένα πολυφωνικό έργο που, χωρίς καμιά περιστροφή, περιέγραφε βήμα-βήμα την καταστροφή του τμήματος αυτού της επαναστατημένης Ελλάδος. Χαμένο στις παρυφές της Λακωνίας, το κομμάτι αυτό μιας κοινωνίας που αναζητά τον εαυτό της στα τελευταία απομεινάρια μιας αλλοτινής κατάστασης πραγμάτων, βλέπει ότι δεν μπορεί να σταθεί πλέον ζωντανό και καταρρέει αργά, αλλά τραγικά, σαν τα μέλη της οργάνωσης. Το έργο διαλύεται αργά και δεν αφήνει κανέναν πίσω του, παρότι η κινηματογραφική του μεταφορά, πολύ αργότερα, το 1984 (από τον Κύπριο σκηνοθέτη Κώστα Σιοπαχά) μιλάει αυθαίρετα για το μέλλον που υποτίθεται ότι προδιαγράφει το νεαρό παιδί, που φευ, χάνεται στο τέλος... Αυτό, βέβαια, δεν ήταν το μόνο έργο που άφησε πίσω του ένας τόσο σημαντικός συγγραφέας. Ήταν επίσης τα "Η αφήγηση του Ανδρέα Κορδοπάτη", "Εθισμός στη νικοτίνη", "Τρία ελληνικά μονόπρακτα", "Στοιχεία για τη δεκαετία του '60", "Ορθοκωστά", ''Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο" κλπ. Για την ''Ορθοκωστά" μόνον κάποιες αντιρρήσεις. Μέσα στη γενικότερη χλεύη της καταφρόνιας που σημάδεψε τόσο βαθιά την ελληνική ψυχή, ο Βαλτινός, ο συγγραφέας με το ελάχιστο φρόνημά του, δεν άφησε με δίκαιο τρόπο το αποτύπωμά του στην ελληνική Ιστορία. Αργότερα, οπωσδήποτε, με το "Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη" πάτησε γερά στην παράδοση, παρότι το έργο έμοιαζε με απλή διεκπεραίωση μέσα στα ιστορικά συμφραζόμενα...
Τάσος Γουδέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου