Νύχτα καλοκαιριού ζεστή
δίπλα η θάλασσα ,γαλήνια, σιωπηλή
κι ένα ολόγιομο φεγγάρι να θρηνεί
φωτίζει δρόμο αλαργινό και φτάνει
μες της ψυχής μου το βουβό ποτάμι
λύγισε της μοναξιάς το δέντρο
σίγησε και της καρδιάς το κέντρο
Σίγησαν συναισθήματα, η αγάπη που ψηλώνει
εκείνο το χαμόγελο, στων διαδρομών το όνειρο
βαθιά σιωπή, σ ένα κενό π απλώνει
στα λόγια, στις στιγμές, στης άνοιξης τ απόγειο
νέο ανέκδοτο ποίημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου