Solution, Στέλλα Δούμου

Solution

Άκου λοιπόν:

Λαχούριζε το δειλινό στις κυδωνιές

Με όλα του τα ένσημα χανότανε για πάντα

Φανατική της γεντιανής μέσα στ’ αγκάθια η βροχή

Κατέβαζε ένα γάλα ολομέταξο

Έτσι που όλα τα ασπόνδυλα των κήπων

Μιλούσανε το κίτρινο.

Μέχρις εδώ καλά˙ 

Mπηγόταν στις αρθρώσεις  γλυκάνισο το φως και τις εμέλωνε.

Μετά, η Διάλυση.

Γκρεμίστηκαν μάτια, θειαφίσανε τα αίματα

αλκαλικά πρόσωπα ραγίσανε και οξέα στα υπογλώσσια

αφρίζανε τα στόματα, μάγμα, ποτάσα, στάχτη, μολυβόνερο

και ανεβάσαμε μαζί ένα βράδι όλο φλύκταινες

που μόλις τ’ ακουμπούσαμε  σε κάθε κοίτη του ανάβλυζε η σχάση.

Ήταν που ήξερες  εσύ  από χημεία

Κι εγώ με την φωτιά να παίζω  σαν σκορπίνα

Κι ο χώρος έγινε σαν κάστανο που κάηκε

Κι ο χρόνος μπήκε σε σωλήνα από νεφρίτη και στομώθηκε.

Στέλλα Δούμου, ανέκδοτο

α΄ δημοσίευση στροφές/strophess 3-11-2018

******

φωτογραφία mrbabies instagram 

 https://strophess.blogspot.com/2018/11/solution_3.html?fbclid=IwAR2q0dOivMTV2mWvi8WTPjO8OZtQifsjZ9GiIxVPmCMGZ8iGG8xtqmlkGFE