Μήτε φουγάρο μηχανής ή πλοίου
μήτε γενέθλιου τζακιού καπνός
δε θ' ακούγονταν μόλις καν στου βίου
Ούτε φωνή από βάθη λατομείου,
μήτε πνοή, δε θα σιέται, κανενός˙
σα φύλλο κυάμου η ψυχή, σε λείου
επιπέδου θα πέφτει της νυχτός
κατήφορο, στο σκότος σα σε βάθια
απονύχτερης συντέλειας, εκτός
απ' τα ίσια τετράγωνα κι αγκάθια
στο σύθαμπο πρωτόγονης Στυγός,
σ' Αχερούσια νάματα, σε πάγους
πιο βαθείς, κρύους κι από σαρκοφάγους.
*
Παράλληλα στα καινούργια ποιήματα, στα ποιήματα του φρενοκομείου, καινούργια θέματα παρεμβάλλονται στους στίχους του. Ο θάνατος, τώρα, πολύ πιο συχνά κάνει την εμφάνισή του [...]. Τον νιώθει πια σα σύντροφο, σα λυτρωτή του άγχους, σαν πελώριο, λευκό και λείο επίπεδο, που περιμένει να ξεκουράσει την ψυχή του, ''φύλλο κυάμου'' έτοιμο να πέσει. Τοπία τέλειας ερημιάς, τέλειας καταστροφής, που τα ένιωσε με τρόπο μοναδικό, ακολουθούν τις κορυφώσεις των εντάσεων, τα παραληρήματά του. Θέλει να φύγει, πέρα από τις μεγάλες, τρομαχτικές σιωπές της τρέλας με τις απάνθρωπες επιστροφές στην πραγματικότητα, προς την απέραντη σιωπή του θανάτου.
''Ο μόνος που μας θυμάται συχνά'', γράφει στο ημερολόγιο του φρενοκομείου, ''είναι ο θάνατος. Ακούει τη μυστική μας επίκληση, στο αργό, ατελείωτο μέτρημα των ραθύμων στιγμών της βαρυθυμίας μας, την άφωνη, εκ βαθέων, ευχή μας, απάνω στον ταραγμένο ύπνο μας κι έρχεται, παρηγορητής και γοργοεπήκους, κομίζοντας τα υπέρτατα δώρα του, τα γλυκόπιοτα δυνατά βάλσαμά του, που μας χαρίζουν ό,τι δεν μπορούν να μας χαρίσουν [...] κανένα ναρκωτικό ή παυσώδυνο…, την τελειωτική, την υπέρτατη κάλμα… τη γλυκειά δροσοπάροχη λύτρωση… Πόσες φορές δεν τον ονειρεύονται στον ύπνο τους και στον ξύπνο τα πολυβασανισμένα νευρόσπαστα των ψυχώσεων, στα τραγικά φωτεινά τους διαλείμματα, πόσες φορές δεν ονειρεύονται να τους χαμογελά, σα μια θαμπή ελπίδα γλυκοχαραυγής, ανάμεσα από την αχλύ και τον ζόφο, που τους σκεπάζει τα ταραγμένα τους λογικά…''
[Το ποίημα του Ρώμου Φιλύρα (1888 – 1942) δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό ''Πειραϊκά Γράμματα'', Ιούλιος - Σεπτέμβριος 1940, και αναδημοσιεύτηκε στη μελέτη του Τάσου Κόρφη για τον ποιητή ''Ρώμος Φιλύρας. συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του'' (πρώτη έκδοση, Πρόσπερος, Αθήνα 1974 και δεύτερη έκδοση, Αθήνα 1992).]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου