Το 2014, η Μαρία Ντινάκη, θέλοντας να κάνει μια στροφή στη ζωή της, κάνει αίτηση ως φιλόλογος για το εξωτερικό, πιστεύοντας ότι η θέση θα είναι στην Ευρώπη. Όμως, η πυξίδα της ζωής έδειξε το Λουμπουμπάσι, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η Μαρία Ντινάκη άρχισε να διδάσκει φιλολογικά μαθήματα και ελληνική λογοτεχνία στο σχολείο της Ελληνικής Κοινότητας. Δε θα μπορούσε να είχε πετύχει καλύτερη τύχη.
Μετά από δύο χρόνια στο Λουμπουμπάσι, η Ντινάκη επιστρέφει στην Ελλάδα για δύο χρόνια. Ξαναφεύγει για την αγαπημένη της ήπειρο. Αυτή τη φορά για την Αιθιοπία, για να διδάξει στο Μίχειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Ελληνικής Κοινότητας της Αντίς Αμπέμπα.
«Η Κοινότητα διαθέτει όχι μόνο σχολείο αλλά και οικοτροφείο» εξήγησε στο Greek Reporter. «Φροντίζει με αυτόν τον τρόπο τα άπορα παιδιά, παρέχοντας τους ―πέρα από την εκπαίδευση― στέγαση και σίτιση. Πέρυσι φοιτούσαν στο σχολείο 47 μαθητές. Δεν ξέρω πόσους μαθητές θα έχουμε φέτος.»
Η 53χρονη Ελληνίδα φιλόλογος, που γεννήθηκε στη Δράμα, στη βορειοανατολική Ελλάδα, μας αποκάλυψε πως «η Αφρική με γοήτευσε και με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που ήρθα, αν και είναι δύσκολο μέρος για να ζήσεις. Από την άλλη, αγαπώ πολύ τα παιδιά και τη δουλειά μου, τη διδασκαλία.»
Ήδη συγγραφέας τώρα, έχοντας εκδώσει το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου τον Απρίλιο του 2019. Το βιβλίο έχει τον τίτλο «Βαλίτσα» και είναι μία ενιαία συλλογή πεζών και ποιημάτων.
Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε στη Βόρεια Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Μαίου 2019, χωρίς την παρουσία της ίδιας της συγγραφέα, καθώς δεν μπορούσε να αφήσει τους μαθητές της στην Αντίς Αμπέμπα.
Ο εκδότης της Γιώργος Κορδομενίδης ζήτησε από την συγγραφέα να κάνει ένα βίντεο έτσι ώστε να προβληθεί τη βραδιά της παρουσίασης του βιβλίου.
«Ο φίλος μου Φώτης Πάλλης, που είναι φωτογράφος βοήθησε στο βίντεο, το οποίο γυρίστηκε στον χώρο της Ελληνικής Κοινότητας με την αμέριστη στήριξη και βοήθεια του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας, κ. Δημήτριου Συκά. Στο βίντεο αυτό, έξι μαθήτριες του σχολείου διαβάζουν αποσπάσματα από το βιβλίο μου» ανέφερε η Ντινάκη στο Greek Reporter.
Η Ντινάκη γράφει εδώ και χρόνια αλλά είχε τα γραπτά της κρατημένα σε ένα συρτάρι. Ήταν οι φίλοι της που την πίεζαν να τα εκδώσει και έτσι τελικά αποφάσισε να τολμήσει το εγχείρημα.
«Το βιβλίο είναι οι σκέψεις και οι προβληματισμοί πάνω σε διάφορα θέματα. Ένας διάλογος με την οικογένεια, τη χώρα, τον τουρισμό, τη φιλία, την αγάπη. Ο τίτλος του βιβλίου είναι Βαλίτσα, ωστόσο το περιεχόμενό του δεν είναι ταξιδιωτικό. Είναι περισσότερο ένα εσωτερικό ταξίδι», όπως αναφέρει.
Το βιβλίο αυτό για την ίδια αποτελεί το βάπτισμα του πυρός. Όπως πολλοί συγγραφείς, ήταν διστακτική για πολύ καιρό ως προς την έκδοση του βιβλίου. Υπήρχε ο φόβος της έκθεσης στο κοινό, καθώς υπάρχουν κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Η Ντινάκη επισημαίνει στο Greek Reporter ότι «εξαιτίας της συχνής πρωτοπρόσωπης αφήγησης, πολλοί πιστεύουν ότι πάντα πρωταγωνιστώ. Ωστόσο δεν αληθεύει. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση καθρεφτίζει βιώματα του ανθρώπου της διπλανής πόρτας.»
Η συγγραφέας τώρα νιώθει πολύ χαρούμενη που μοιράζεται τη δουλειά της με τους άλλους. Ήδη δουλεύει το δεύτερό της βιβλίο που είναι για την Αφρική.
« Όταν πρωτοέρχεσαι στην Αφρική νομίζεις ότι μπορείς να την αλλάξεις, όμως σε αλλάζει αυτή. Σου μαθαίνει τον εαυτό σου, επαναπροσδιορίζεις τις αξίες, τις προτεραιότητες και τις ανάγκες σου» αναφέρει η Ντινάκη.
Η ίδια εξηγεί ότι «η Αφρική είναι ένα "σχολείο" και θα ήταν καλό για τον καθένα να την επισκεπτόταν τουλάχιστον για ένα μήνα. Θα ήταν επωφελές, μεγάλο κέρδος και για τον Έλληνα επισκέπτη και μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που περνά δεν είναι κρίση. Ερχόμενος εδώ, θα διαπιστώσει ότι κρίση είναι να μην έχεις νερό και ρεύμα.»
Η Ντινάκη δεν έφυγε από την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά λόγω μιας προσωπικής αναζήτησης που είχε γιγαντωθεί και έψαχνε να βρει λύσεις μέσα από τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου