ονομάζει το πρώτο του ποιητικό βιβλίο ο Χάρης Γαρουνιάτης. Έρχεται όμως κάποτε η στιγμή που διαπιστώνεις/ότι ο εαυτός σου είναι κάτι παραπάνω από αρκετός -/ μια θάλασσα που δεν θα μπορέσεις να βυθομετρήσεις·». Ίσως είναι προτιμότερο/να έχεις μία πόλη, να ξέρεις από στήθους /τα τσιμεντένια ρείθρα της· ένα μοναχά βιβλίο/μια φωνή, στην οποία να επιστρέφεις/ όπως στην πόρτα ενός δύσκολου φίλου·». Ωριμότητα, ικανότητα στο στήσιμο του ποιήματος, πλούσιο διακείμενο στο οποίο συντελεί η μεταφραστική του εργασία. Άλλη μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες νέες φωνές. Με τον πρωτότυπο τίτλο Τα περσινά τους βάζουν για καλά μας συστήνεται για πρώτη φορά ποιητικά ο Σπύρος Γούλας. Η πρωτοτυπία συνεχίζεται και σε πολλούς τίτλους των ποιημάτων. Για να αποδοθεί η ατομική του αυθιστόρηση ο Γούλας συνάπτει ομιλούμενη «αργκό» και προσεγμένα γλωσσικά στοιχεία με τρόπο προσωπικό. Αυτά τα εσώτερα/μίζερα/ ντεμέκ/ απλουστευμένα.// Τα περσινά τους βάζουν για καλά που τα ‘χουν δει οι πάντες» Και: «Θέλω να σου γλείψω τον σαρκασμό από τα δάχτυλα./ Μου λες μετά το ανέκδοτο της σάρκας./» Συνθλιπτήρες (εκδόσεις σμίλη) είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του Νικόλα Κακατσάκη που επιχειρεί να συλλάβει και να αποδώσει με στοχαστικότητα στιγμιαίες εντυπώσεις. «Η πόλη μου τελειώνει εκεί που η παρένθεση κλείνει/ μοιάζοντας με τα τείχη/ γκρεμισμένα από μια ευτυχή αχρηστία χρόνων»…» «διακοπές ολιγοήμερες και εκδρομές μονοήμερες/στους βράχους και τ’ αυγουστιάτικα πατητήρια/της πορφύρας/τις αλυκές και τους συνθλιπτήρες/». Και βέβαια τους φοβάμαι (εκδόσεις περισπωμένη) είναι η πρώτη ποιητική κατάθεση της Κορίνας Καλούδη. Ποιήματα σύντομα όπου οι έννοιες πλάνη, φόβος, αντίσταση και αγωνία εναλλάσσονται χωρίς όμως να αφήνουν το αποτύπωμα της θλίψης να κυριαρχήσει. Προσεγμένη γλώσσα και ωριμότητα δίνουν μια από τις πιο αξιανάγνωστες συλλογές που έφερε το πρώτο μισό του 2020: «Όταν τα περάσματα/ στενεύουν τόσο/που δεν χωράμε πια/ πρέπει ν’ αφήσουμε/τα σώματα πίσω//Στον γυρισμό/ θα ‘μαστε άλλοι». Το δεύτερο ποιητικό βιβλίο της Ειρήνης Μαργαρίτη τιτλοφορείται Φλού (εκδόσεις Σαιξπηρικόν). Ωριμότερη, με λόγο πυκνότερο και με μορφική ποικιλία το Φλού αποτελεί ένα σύνολο ψηφίδων που στοιχειοθετούν τον ατομικό βιωματικό πυρήνα της Μαργαρίτη η οποία καταθέτει μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες συλλογές του 2019 Τρίτη ποιητική συλλογή για τον Αρτέμη Μαυρομάτη με τον μυθιστορηματικό τίτλο Η δολοφονία του Μαλτέζου και μια τίγρη (θράκα). Σκληρός λόγος με σχεδόν δάνειες μορφικές επιλογές (τύπος και ύφος επίσημου εγγράφου, θεατρικός μονόλογος, ενότητες και μότο που παραπέμπουν σε φυλακή και οι τελικές σημειώσεις αποτελούν ένα κλειδί ερμηνείας). Άτσαλες συζητήσεις (θράκα) μας προτείνει ο Θωμάς Νικολάου με τη δεύτερη ποιητική συλλογή του μέσα από μια φαινομενική σκληρή απόδοση της εμπειρίας του όπου συνταιριάζονται θλίψη και θυμός: «Το τώρα περιφέρεται/ και παίρνει κεφάλια/ κτίζοντας σταδιακά/τη φάτνη/της συνείδησης/». Ο Γιώργος Πρεβεδουράκης, στα μικρά ονόματα (εκδόσεις πανοπτικόν) συχνά ανατρεπτικός στην ποίησή του εξερευνά με ποιήματα επιγραμματικής πυκνότητας την απουσία και την απώλεια: θάνατος, χωρισμός, η ανάμνηση όσων έφυγαν, ιδίως χωρίς επιστροφή: «τέτοιος συνωστισμός στον αγύριστο/ ούτε δεκαπενταύγουστος να ‘ταν» «μικρά ονόματα -φλέβες και φωταγωγοί/ για να λιάζεται καθώς αργοκυλά/ το κοινόχρηστο αίμα». Φαντάσματα (εκδόσεις βακχικόν) η πρώτη συλλογή του Φώτη Σκουρλέτη με ποιήματα γραμμένα μεταξύ 2007-08, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο ποιητής. Η γραφή του επιχειρεί να φέρει στο φως προσωπικά φαντάσματα και να τα εξορκίσει διοχετεύοντας τη θλίψη του σε εικόνες. Απλή ζωή τιτλοφορείται το πρώτο βιβλίο της μεταφράστριας Τζαμίλε Φαχούρι που σκιαγραφεί ποιητικά την απλή ζωή και τις εκφάνσεις της με απλή αλλά όχι απλοϊκή γλώσσα. Πάντα φοβόμουν την απλή ζωή./ Άφθαρτη σόλα, καθαρή,/χωρίς ταξίδι./Πάντα φοβόμουν στο φλιτζάνι του καφέ/μη βγει ο δρόμος που τον ξέρω ήδη.».
https://www.oanagnostis.gr/diavazete-poiisi-to-kalokairi-2-10-protaseis-kalokairinis-anagnosis-tis-varvaras-royssoy/?fbclid=IwAR037EICRSOB9pwTdnNWzvauOHscjviqRPRctvBazlsMJ2wvsoVxI8EfYvA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου