“Paterson”, γράφει ο Γιώργος Σαράτσης

Ένας από τους πλέον ιδιόρρυθμους εκπροσώπους του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, ο Jim Jarmusch, επιστρέφει με ένα απλό και ταπεινό αφήγημα, αφορμή ενός από τα διασημότερα ποιήματα του Αμερικανού ποιητή Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς, το Paterson. Ποίημα, ποιητής και πόλη συμπράττουν σχεδόν αθόρυβα για να σκιαγραφηθεί η καθημερινή -διάρκειας μιας εβδομάδας- ρουτίνα του μετρημένου, λιγομίλητου και φιλήσυχου Paterson (Adam Driver), ποιητή και οδηγού αστικού λεωφορείου στην μικρή πόλη Paterson του New Jersey των ΗΠΑ. Κάθε ημέρα του ήρωα πανομοιότυπη: πρωινό ξύπνημα λίγα λεπτά πριν τις έξι και μισή, μοναχικό πρωινό στην κουζίνα, με τα πόδια στο αμαξοστάσιο, οι πρώτοι στίχοι στο «μυστικό τετράδιο» πριν το πρώτο δρομολόγιο. Οι
εικόνες του ωραρίου στους δρόμους της πόλης συνθέτουν έναν ποιητικό καμβά που ίσως μόνο τα μάτια του Paterson μπορούν να συλλάβουν. Νωρίς το απόγευμα επιστροφή στο σπίτι. Δείπνο με την όμορφη Ιρανή αγαπημένη του Laura (Golshifteh Farahani) κι έπειτα βραδινή βόλτα με τον Marvin, ένα αξιολάτρευτο αγγλικό μπουλντόγκ. H μέρα κλείνει με μπύρα στην αγαπημένη παμπ. Σαν μία ανάλαφρη ειρωνεία να διαπερνά την αφήγηση. Ο Γουίλιαμς, ο Γκινσμπέργκ, o Φρανκ Ο’Χάρα, ο Λου Κοστέλο και η ποίηση της καθημερινότητας. Ένα μπλε σπιρτόκουτο, οι καταρράκτες της πόλης, δίδυμα αδέρφια διάσπαρτα σε κάθε πλάνο, το ξεχαρβαλωμένο ξύλινο γραμματοκιβώτιο της αυλής, οι φωνές των ανθρώπων, οι μικρές αθώες νευρώσεις του καθενός. Η Laura ζωγραφίζει ασπρόμαυρες γραμμές και κύκλους σε κάθε επιφάνεια, ο μπάρμαν συλλέγει αποκόμματα εφημερίδων και φωτογραφίες διάσημων εκλιπόντων της μικρής πόλης, η αστεία επιμονή του μελαψού ηθοποιού να παραμείνει στο πλευρό της πρώην αγαπημένης του. Όνειρα που ζητούν ενσάρκωση, ένα-δύο ποιήματα που συντίθενται αργά και το απροσδόκητο τέλος που επισημαίνει την νομοτέλεια της φθοράς και της αναδημιουργίας. Όμορφος κινηματογράφος.
http://www.thraca.gr/2017/01/paterson.html?spref=fb&fbclid=IwAR30gffriM2O9v-P-e6koNzJqmYZRXXbjA2d666EgjHWwLvixaclwCwKiiU