Spyros Mavropoulos
Στα τέλη Ιουλίου του 1973, λίγους μήνες πριν πεθάνει, ο Κώστας Βάρναλης έγραψε ένα ποίημα με αναφορά στον Καρυωτάκη και το θάρρος που επέδειξε, αλλά και στο θάνατο που αισθανόταν ότι πλησιάζει και για τον ίδιο. Με ειρωνικό και καυστικό ύφος, χρησιμοποιώντας παράλληλα λόγια με δυνατό νόημα, ο Κ. Βάρναλης κατάφερε σε ένα ακόμη ποίημά του να είναι διαχρονικός.
Τρεῖς θάνατοι
Ζηλεύω σου τὸ θάρρος, Καρυωτάκη,
νὰ σμπαραλιάσεις τὴν τρανὴ καρδιά,
καὶ τὴν κακοτυχιά σου, Ὀλύμπιε Τάκη,
νὰ σὲ πάρουν τὰ κύματα βαθιά.
Μὲ πάει γελώντας ὁ Χάρος στὰ ἑκατό μου,
σιχάθηκα τὸν ἄχαρο ἑαυτό μου.
Σπλαχνίσου με, καταραμένε Χάρε,
κι ἂν ὄχι ἐμέ, τὴ θύμησή μου πᾶρε.
Ὅσο τὰ περασμένα ἀνακαλῶ,
τόσο δὲ βρίσκω τίποτα καλό.
Πόνοι, ἀρρώστιες, μὲ κάναν μοιρασιά,
μὰ θὰ πάω μονάχα ἀπὸ σιχασιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου