Η ΦΩΝΗ ΜΟΥ
Σήμερα η φωνή μου έχει γεύση
Απ’ τα χαλίκια που μασώ
Να την λειάνω να χάσει τις σκληρές γωνίες
Να στρογγυλέψει να περνά
Χωρίς τ’ αυτιά σας να ματώνει
Ευχάριστη ν’ ακούγεται
Σαν μουσική για ασανσέρ
Αθέατη να γίνεται
Μες στη βουή της αγοράς.
ΤΟ ΦΛΑΣ
Μικρό πουλί πετάει χαμηλά
Την καταιγίδα ν’αποφύγει
Κι αντίκρυ στο παράθυρο
Το καθαρό σου πρόσωπο φωτίζει
Το φλας της αστραπής.
Να ‘ταν εδώ ο Καραβάτζιο
Το φως να έδενε με τις σκιές
Σ’ ένα κοντράστ να σ’ αποθέωνε.
ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ
Χρόνια τώρα επιστρέφεις στον κήπο της παιδικής σου ηλικίας.
Το ρίγος αδυνατείς να αισθανθείς του πρώτου πυρετού.
Όλα εδώ χειμέρια εν μέσω θέρους.
Ανάβεις φώτα, σβήνεις αποτυπώματα,
βαφτίζεσαι μες στη φωτοχυσία
αναληπτόμενος.
Τα χρόνια που ξόδεψες μετράς
αντίστροφα τοκίζοντας μελλοντικές ηδονές,
έρωτες ιδανικούς, αγάπες ατελέσφορες.
Τις ρίζες πρόσεξε.
Την αναγέννησή τους μην αναστέλλεις.
ΕΞΟΔΙΟΣ ΜΕΛΩΔΙΑ
Αυτό το μαύρο φως
Την έξοδο σού δείχνει.
Εξόδιος μελωδία
Σε παρηγορεί
Της άνοιξης η αναμονή
Γλυκό πουλί μαύρο πουλί
Στάσιμο
Εισαγωγή
Σε ήχο πλάγιο
Ο ύμνος στη ζωή.
*
©Θοδωρής Σαρηγκιόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου