Συνέντευξη: Γιώργος Χ. Θεοχάρης
Του χρωστάμε πολλά. Το περιοδικό Εμβόλιμον που εκδίδει από το 1988 στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, τις ποιητικές ανθολογίες των άλλων, διότι αυτό κάνει μια ζωή, καίτοι ο ίδιος ποιητής και μάλιστα σπουδαίος, δίνει χώρο στους άλλους, το βιβλίο «Δίστομο - 10 Ιουνίου 1944 το ολοκαύτωμα, εκδ. Βιβλιοπωλείο "Σύγχρονη Έκφραση", 2010», έργο το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο 2011 στην κατηγορία Χρονικό–Μαρτυρία. Και διασώζει τις μνήμες. Διότι ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης θυμάται, δεν γίνεται να μη θυμάται και με τη Μνήμη κάνει λογοτεχνία και ποίηση και ό,τι κάνει. Το τελευταίο του βιβλίο «Δίφορη
μνήμη» που προσφάτως κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις και στέκεται ανάμεσα στην ποιητική πρόζα, ενώνοντας την μικροϊστορία με την μακροϊστορία και είναι κάτι ανάμεσα με αυτοβιογραφία, μαρτυρία και ντοκουμέντο, ο συγγραφέας διασώζει την γενέθλια Δεσφίνα για να διασωθεί. Παραδίδοντάς μας ένα συναξάρι από το Φως των απλώς ανθρώπων που ο καθένας μας θα έχει συναντήσει στη δική του Δεσφίνα και ας φροντίσει να πράξει αναλόγως. Για τη μνήμη θα πούμε, που πονά, γι’ αυτό και είναι επιλεκτική αλλά μήπως αυτό δεν είμαστε; μνήμη; «Το παρελθόν ποτέ δεν είναι τετελεσμένο, αφού ενυπάρχει ως μνήμη, ως βιωμένη πράξη μέσα μας. Άλλωστε μη ξεχνούμε τον τετελεσμένο μέλλοντα της γραμματικής, ο οποίος δεν είναι καν συντελεσμένος, αλλά το δηλούμενο στο ρήμα μέλλεται να συντελεστεί σε μελλοντικό χρόνο». Θα μας πει ο ποιητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου