Περιλαμβάνει 12 τραγούδια σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και ένα σε στίχους του Δημήτρη Λέντζου, που είναι αφιερωμένο στον Άλκη Αλκαίο
`
ΤΟ ΠΑΝΕΡΙ
Πλοίο δίχως τιμονιέρη
τούτος ο ντουνιάς
κι ζωή μας στο πανέρι
της κοψοχρονιάς.
Ποιος πληρώνει ποιος χρωστά
που να πάω να ρωτήσω;
Πώς ο κόσμος πάει μπροστά
κι η ζωή γυρίζει πίσω.
Ίδιο έργο δυο αιώνες
μ’ άλλους θεατές
σ’ αγορές και σε στρατώνες
θάλασσες κι οι ακτές.
Η Ιστορία με τα “12 +1 Ηλιοτρόπια”, ξεκινάει κάπως έτσι..
Είναι μεσημέρι της 17ης Απριλίου του 2012.. Απ’ το πρωί τα ραδιόφωνα παίζουν Δημήτρη Μητροπάνο, και αναγγέλουν το δυσάρεστο γεγονός! Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η Λιζέτα.
– Παντελή, πρέπει να σε δώ. Να συναντηθούμε, να σου δώσω κάτι..
– Τι είναι Λιζέτα μου;
– Θα καταλάβεις .. μου λέει
Συναντηθήκαμε λοιπόν το βραδάκι στη “Συλλαβή” της Κικής και του Φίλιππου, στο Παγκράτι.
– Εχω αυτό το φάκελλο για σένα. Διάβασε και θα καταλάβεις, γιατί ήθελα ειδικά σήμερα, να σε δω.
Είχε μέσα ένα γράμμα για μένα, απ’ τον Άλκη Αλκαίο, με ημερομηνία 13 Απριλίου, λίγο πριν το Πάσχα του 2012. Περιείχε δώδεκα εξαιρετικούς λαϊκούς στίχους, αριθμημένους κι αραδιασμένους, με σειρά τη δική του.
(Τη σειρά την κράτησα ως σήμερα). Ο τίτλος 12+1 Ηλιοτρόπια, και γραμμένα για τη νέα δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου. Πάνω απ το +1 υπήρχε μια σημείωση, που μου έλεγε.. Το +1 (στο στούντιο για γούρι) Γύρισα στο σπίτι, να τον πάρω τηλέφωνο, με την ησυχία μου.
– Άλκη μου, σήμερα πήρα το φάκελλο στα χέρια μου.
Τι ατυχία! Μας προλαβαίνει η ζωή…
– Ειδες καμιά φορά η μοίρα, τι παιχνίδια παίζει Παντελή μου;
– Ναι, Άλκη μου, όταν κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει…
Μου εξήγησε ότι συζητώντας με το Δημήτρη, έκριναν, ότι αν είχα και γω το χρόνο, θα ήταν πολύ ωραίο αποτέλεσμα, μια ολοκληρωμένη δουλειά, με τους τρείς μας, ή έστω κάποιο απ’ αυτά. Είχα ήδη συνεργαστεί με το Δημήτρη Μητροπάνο, στην προηγούμενή του δουλειά, δίνοντας του ένα τραγούδι,
σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, με τίτλο “Δίψα ο έρωτας κι αρμύρα”.
—Νοιώθω ότι τα τραγούδια μείναν παραπονεμένα, του είπα, γιατί ήταν προορισμένα, να τα βγάλει βόλτα ένας πολύ μεγάλος τραγουδιστής.
– Να τα γράψεις τα τραγούδια, Παντελή, και να τα πείς εσύ, μου είπε.
Κλείσαμε το τηλέφωνο, κι είμαι σίγουρος, πως κι οι δύο νοιώθαμε τα ίδια. Τη ματαιότητα και την απουσία, να μας ταρακουνά.. Το περαστικό μας παρόν, ήταν απαλλαγμένο από κάθε ίχνος φιλοδοξίας και υστεροφημίας..
Άρχισα να γράφω τα τραγούδια, ύστερα απο λίγες εβδομάδες, παίζοντας του μερικά, απ’ το τηλέφωνο. Θυμάμαι τη χαρά του, και τα ενθαρυντικά του σχόλια, που με προέτρεπαν να φτιαξω όλα τα τραγούδια..
Του άρεσαν πολύ τα “Βότσαλα”, οι “Σπαθιές στο κύμα”, το “Πανέρι”, “Ο δρόμος το γραμμα κι ο ταχυδρόμος”, που του τα έφτιαξα ένα Cdάκι και τα άκουγε τις τελευταίες μέρες της αρρώστιας του, και της ζωής του.
Πάντα άφηνα μια απόσταση, απο τους ανθρώπους που θαυμάζω. Πάντα είχα το φόβο μην απογοητευτώ, η μην τους απογοητεύσω, ή μήπως χαλάσω το μύθο, που ‘χα πλάσει στο μυαλό μου, αλλά και μην τους ζαλίσω και τους κουράσω. Το Μάλαμα, το Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Ορφέα, τους Κατσιμιχαίους, το Σαββόπουλο, το Μήτσο το Χαίνη, το Νίκο Παπάζογλου, το “Μανόλο” το Ρασούλη, τους έχω, ή τους είχα πολύ ψηλά, και σε απόσταση, μόνο γι αυτό το λόγο.. (τους άλλους για άλλους).
Τον ξεχωριστό αυτό ανθρωπο, δεν τον γνώρισα από κοντά. Κοντά ήρθαμε από τις τηλεφωνικές συζητήσεις μας, μιας και τους τελευταίους μήνες της ζωής του, δεν ήθελε να τον δω.. Κοντά μας έφεραν τα τραγούδια μας.. Τον θαύμαζα και τον θαυμάζω απεριόριστα για το πάθος του στα γραπτά του. Για τη λαχτάρα του να έρθει σ’ επαφή με το ανήκουστο και το φρέσκο, ακόμη και τον τελευταίο καιρό που είχε δυσκολίες. Είναι ωραίο να κρίνεται ένας δημιουργός απ το έργο του, κι όταν μάλιστα, μας έχει ομορφήνει τις στιγμές.
Γι αυτό το λόγο δεν μπορώ να μιλήσω γι αυτόν περισσότερο, αφήνω σ’ άλλους αυτό το ρόλο. Ο Αλκης Αλκαίος όπως κι οι άνθρωποι που έκαναν αθάνατα τραγούδια θα ζει για πάντα στα χείλη μας και στην ψυχή μας ..
Το Δημήτρη το Μητροπάνο τον συνάντησα τρείς φορές στη ζωή μου.. Η μια ήταν στην Πανσέληνο στην Πλάκα, που είχε έρθει να μας ακούσει με το Γεράσιμο, η άλλη ήταν στο Ηρώδειο στη συναυλία του Δημήτρη Παπαδημητρίου, κι άλλη μια στο στούντιο 111, του Τάκη του Αργυρίου στο Μοσχάτο, όταν έφτιαχνε το cd “Στη Διαπασών” Θα ήταν παράλειψη άν δε δημοσίευα στο βιβλίο αυτό, τους χειρόγραφους στίχους του Αλκαίου. Έχουν μια μαγεία και μια άλλη δύναμη τα χειρόγραφα ενός μεγάλου ποιητή. Σου δίνουν κάτι απ’ την ατμόσφαιρα. Οι παρτιτούρες σε απλή μορφή με τις συγχορδίες, οι “οδηγοί” – όπως τους λέμε εμείς στο σινάφι μας,
– είναι για να βοηθήσουν τους μουσικούς και τα παιδιά,
να παίξουν τα τραγούδια μας όπως είναι, και για να
ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά. Γι αυτό άλλωστε, έγινε βιβλίο.
Το βιβλίο αυτό προσθέτει άλλον ένα νεωτερισμό, στον πολύπαθο χώρο της μουσικής επικοινωνίας. Στο βιβλίο αυτό που κρατάτε, στην τελευταία του σελίδα υπάρχει ένα CD ή ένα USB στικάκι.
6 ολόκληρα χρόνια για να γίνουν τραγούδια οι στίχοι του Βαγγέλη Λιάρου (Αλκη Αλκαίου).. μάλλον είναι πολλά, αν κρίνω απ τα 3,5 χρόνια που έκανα για το «Καλαντάρι», του Ηλία, και τα 2,5 για το «Να ‘ταν ο πόλεμος χορός» του Φασουλά.. του Άλκη, μιας και παρακολουθούσε μέσω e-mails την εξέλιξη.
Απο κοντά κι φίλος μου ο Θανάσης Συλιβος με τις πολύτιμες συμβουλές του, ως πιο παληός στο βιβλίο. Πολύτιμο για μένα και το τετραήμερο, που ηχογράφησα στη Χίο, τα μπουζούκια και τα τύμπανα, και σωτήρια η βοήθεια του σπουδαίου βιολιστή Σταμάτη Πούπαλου, που αποδειχθηκε και πολύ καλός ηχολήπτης στο αυτοσχέδιο αλλά καλόηχο στουντιάκι του στο Λατόμι..
Εκει το Μανολάκι κι ο Μιχαλάκης πέταγαν φωτιές στο μπουζουκι και στα τύμπανα. Είναι αυτό που είχα φανταστεί, χωρίς εκπτώσεις.. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο υπόγειο του σπιτιού μου.
Τέλος ευχαριστώ πολύ όσους αγάπησαν αυτά τα τραγούδια, κι ιδιαίτερα τη Λιζέτα και τη Φαίδρα.
Τα Βότσαλα τ’ αφιερώνω στο Γιώργο Χριστοδούλου.
Το σημείωμα αυτό, προσπαθώ να το απαλλάξω από βαρύγδουπες κουβέντες, και να είμαι περισσότερο περιγραφικός. Είχα δασκάλους που με συμβούλεψαν γι αυτό.
“Μίλα σεμνά, για τα σημαντικά.. Δεν περιγράφονται,
όσο και να φωνάξεις. Οι βαριές οι λέξεις είναι μόνο για
τα ασήμαντα”
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
`
Στέλλα Βαλάση: Σαντούρι
Πέτρος Βαρθακούρης: Κοντραμπάσο, ακουστική κιθάρα
Μιχάλης Βούκουνας: Τύμπανα, τουμπερλέκι
Παντελής Θαλασσινός: Ακουστική κιθάρα
Σωτήρης Μαργώνης: Βιολί
Πάρις Περυσινάκης: Μαντολίνο, Τζουρά
Μανόλης Στάθης: Μπουζούκι
Νίκος Τσιατσούλης: Κρουστά
Λευτέρης Χαβουτσάς: Κιθάρα κλασσική, και άταστη
Ντίνος Χατζηϊορδάνου: Ακορντεόν
Νάνα Μπινοπούλου: Β΄ φωνές
Majed Ali: Τρίγωνο
Ενορχηστρώσεις: Παντελής Θαλασσινός, Πέτρος
Βαρθακούρης, Λευτέρης Χαβουτσάς
Ηχοληψία: Παντελής Θαλασσινός, Σταμάτης Πούπαλος
Ηχογράφηση: Στούντιο “Κουτουρού”, και “ στου παππού”
Μίξεις: Γιώργος Καρυώτης – Σιέρρα Στούντιος
Mastering Παραγωγή CD: Digital Press Γιάννης Ιωαννίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Κουστένης, Γιώργος Σπανός,
Νατάσσα Παυλάτου, Σπύρος Τρουπάκης,
Ελένη Συμεωνίδου.
`
ΤΟ ΠΑΝΕΡΙ
Πλοίο δίχως τιμονιέρη
τούτος ο ντουνιάς
κι ζωή μας στο πανέρι
της κοψοχρονιάς.
Ποιος πληρώνει ποιος χρωστά
που να πάω να ρωτήσω;
Πώς ο κόσμος πάει μπροστά
κι η ζωή γυρίζει πίσω.
Ίδιο έργο δυο αιώνες
μ’ άλλους θεατές
σ’ αγορές και σε στρατώνες
θάλασσες κι οι ακτές.
*****************************************************************
`Η Ιστορία με τα “12 +1 Ηλιοτρόπια”, ξεκινάει κάπως έτσι..
Είναι μεσημέρι της 17ης Απριλίου του 2012.. Απ’ το πρωί τα ραδιόφωνα παίζουν Δημήτρη Μητροπάνο, και αναγγέλουν το δυσάρεστο γεγονός! Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι η Λιζέτα.
– Παντελή, πρέπει να σε δώ. Να συναντηθούμε, να σου δώσω κάτι..
– Τι είναι Λιζέτα μου;
– Θα καταλάβεις .. μου λέει
Συναντηθήκαμε λοιπόν το βραδάκι στη “Συλλαβή” της Κικής και του Φίλιππου, στο Παγκράτι.
– Εχω αυτό το φάκελλο για σένα. Διάβασε και θα καταλάβεις, γιατί ήθελα ειδικά σήμερα, να σε δω.
Είχε μέσα ένα γράμμα για μένα, απ’ τον Άλκη Αλκαίο, με ημερομηνία 13 Απριλίου, λίγο πριν το Πάσχα του 2012. Περιείχε δώδεκα εξαιρετικούς λαϊκούς στίχους, αριθμημένους κι αραδιασμένους, με σειρά τη δική του.
(Τη σειρά την κράτησα ως σήμερα). Ο τίτλος 12+1 Ηλιοτρόπια, και γραμμένα για τη νέα δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου. Πάνω απ το +1 υπήρχε μια σημείωση, που μου έλεγε.. Το +1 (στο στούντιο για γούρι) Γύρισα στο σπίτι, να τον πάρω τηλέφωνο, με την ησυχία μου.
– Άλκη μου, σήμερα πήρα το φάκελλο στα χέρια μου.
Τι ατυχία! Μας προλαβαίνει η ζωή…
– Ειδες καμιά φορά η μοίρα, τι παιχνίδια παίζει Παντελή μου;
– Ναι, Άλκη μου, όταν κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει…
Μου εξήγησε ότι συζητώντας με το Δημήτρη, έκριναν, ότι αν είχα και γω το χρόνο, θα ήταν πολύ ωραίο αποτέλεσμα, μια ολοκληρωμένη δουλειά, με τους τρείς μας, ή έστω κάποιο απ’ αυτά. Είχα ήδη συνεργαστεί με το Δημήτρη Μητροπάνο, στην προηγούμενή του δουλειά, δίνοντας του ένα τραγούδι,
σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, με τίτλο “Δίψα ο έρωτας κι αρμύρα”.
—Νοιώθω ότι τα τραγούδια μείναν παραπονεμένα, του είπα, γιατί ήταν προορισμένα, να τα βγάλει βόλτα ένας πολύ μεγάλος τραγουδιστής.
– Να τα γράψεις τα τραγούδια, Παντελή, και να τα πείς εσύ, μου είπε.
Κλείσαμε το τηλέφωνο, κι είμαι σίγουρος, πως κι οι δύο νοιώθαμε τα ίδια. Τη ματαιότητα και την απουσία, να μας ταρακουνά.. Το περαστικό μας παρόν, ήταν απαλλαγμένο από κάθε ίχνος φιλοδοξίας και υστεροφημίας..
Άρχισα να γράφω τα τραγούδια, ύστερα απο λίγες εβδομάδες, παίζοντας του μερικά, απ’ το τηλέφωνο. Θυμάμαι τη χαρά του, και τα ενθαρυντικά του σχόλια, που με προέτρεπαν να φτιαξω όλα τα τραγούδια..
Του άρεσαν πολύ τα “Βότσαλα”, οι “Σπαθιές στο κύμα”, το “Πανέρι”, “Ο δρόμος το γραμμα κι ο ταχυδρόμος”, που του τα έφτιαξα ένα Cdάκι και τα άκουγε τις τελευταίες μέρες της αρρώστιας του, και της ζωής του.
Πάντα άφηνα μια απόσταση, απο τους ανθρώπους που θαυμάζω. Πάντα είχα το φόβο μην απογοητευτώ, η μην τους απογοητεύσω, ή μήπως χαλάσω το μύθο, που ‘χα πλάσει στο μυαλό μου, αλλά και μην τους ζαλίσω και τους κουράσω. Το Μάλαμα, το Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Ορφέα, τους Κατσιμιχαίους, το Σαββόπουλο, το Μήτσο το Χαίνη, το Νίκο Παπάζογλου, το “Μανόλο” το Ρασούλη, τους έχω, ή τους είχα πολύ ψηλά, και σε απόσταση, μόνο γι αυτό το λόγο.. (τους άλλους για άλλους).
Τον ξεχωριστό αυτό ανθρωπο, δεν τον γνώρισα από κοντά. Κοντά ήρθαμε από τις τηλεφωνικές συζητήσεις μας, μιας και τους τελευταίους μήνες της ζωής του, δεν ήθελε να τον δω.. Κοντά μας έφεραν τα τραγούδια μας.. Τον θαύμαζα και τον θαυμάζω απεριόριστα για το πάθος του στα γραπτά του. Για τη λαχτάρα του να έρθει σ’ επαφή με το ανήκουστο και το φρέσκο, ακόμη και τον τελευταίο καιρό που είχε δυσκολίες. Είναι ωραίο να κρίνεται ένας δημιουργός απ το έργο του, κι όταν μάλιστα, μας έχει ομορφήνει τις στιγμές.
Γι αυτό το λόγο δεν μπορώ να μιλήσω γι αυτόν περισσότερο, αφήνω σ’ άλλους αυτό το ρόλο. Ο Αλκης Αλκαίος όπως κι οι άνθρωποι που έκαναν αθάνατα τραγούδια θα ζει για πάντα στα χείλη μας και στην ψυχή μας ..
Το Δημήτρη το Μητροπάνο τον συνάντησα τρείς φορές στη ζωή μου.. Η μια ήταν στην Πανσέληνο στην Πλάκα, που είχε έρθει να μας ακούσει με το Γεράσιμο, η άλλη ήταν στο Ηρώδειο στη συναυλία του Δημήτρη Παπαδημητρίου, κι άλλη μια στο στούντιο 111, του Τάκη του Αργυρίου στο Μοσχάτο, όταν έφτιαχνε το cd “Στη Διαπασών” Θα ήταν παράλειψη άν δε δημοσίευα στο βιβλίο αυτό, τους χειρόγραφους στίχους του Αλκαίου. Έχουν μια μαγεία και μια άλλη δύναμη τα χειρόγραφα ενός μεγάλου ποιητή. Σου δίνουν κάτι απ’ την ατμόσφαιρα. Οι παρτιτούρες σε απλή μορφή με τις συγχορδίες, οι “οδηγοί” – όπως τους λέμε εμείς στο σινάφι μας,
– είναι για να βοηθήσουν τους μουσικούς και τα παιδιά,
να παίξουν τα τραγούδια μας όπως είναι, και για να
ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά. Γι αυτό άλλωστε, έγινε βιβλίο.
Το βιβλίο αυτό προσθέτει άλλον ένα νεωτερισμό, στον πολύπαθο χώρο της μουσικής επικοινωνίας. Στο βιβλίο αυτό που κρατάτε, στην τελευταία του σελίδα υπάρχει ένα CD ή ένα USB στικάκι.
6 ολόκληρα χρόνια για να γίνουν τραγούδια οι στίχοι του Βαγγέλη Λιάρου (Αλκη Αλκαίου).. μάλλον είναι πολλά, αν κρίνω απ τα 3,5 χρόνια που έκανα για το «Καλαντάρι», του Ηλία, και τα 2,5 για το «Να ‘ταν ο πόλεμος χορός» του Φασουλά.. του Άλκη, μιας και παρακολουθούσε μέσω e-mails την εξέλιξη.
Απο κοντά κι φίλος μου ο Θανάσης Συλιβος με τις πολύτιμες συμβουλές του, ως πιο παληός στο βιβλίο. Πολύτιμο για μένα και το τετραήμερο, που ηχογράφησα στη Χίο, τα μπουζούκια και τα τύμπανα, και σωτήρια η βοήθεια του σπουδαίου βιολιστή Σταμάτη Πούπαλου, που αποδειχθηκε και πολύ καλός ηχολήπτης στο αυτοσχέδιο αλλά καλόηχο στουντιάκι του στο Λατόμι..
Εκει το Μανολάκι κι ο Μιχαλάκης πέταγαν φωτιές στο μπουζουκι και στα τύμπανα. Είναι αυτό που είχα φανταστεί, χωρίς εκπτώσεις.. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο υπόγειο του σπιτιού μου.
Τέλος ευχαριστώ πολύ όσους αγάπησαν αυτά τα τραγούδια, κι ιδιαίτερα τη Λιζέτα και τη Φαίδρα.
Τα Βότσαλα τ’ αφιερώνω στο Γιώργο Χριστοδούλου.
Το σημείωμα αυτό, προσπαθώ να το απαλλάξω από βαρύγδουπες κουβέντες, και να είμαι περισσότερο περιγραφικός. Είχα δασκάλους που με συμβούλεψαν γι αυτό.
“Μίλα σεμνά, για τα σημαντικά.. Δεν περιγράφονται,
όσο και να φωνάξεις. Οι βαριές οι λέξεις είναι μόνο για
τα ασήμαντα”
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
`
*****************************************
Παίζουν:Στέλλα Βαλάση: Σαντούρι
Πέτρος Βαρθακούρης: Κοντραμπάσο, ακουστική κιθάρα
Μιχάλης Βούκουνας: Τύμπανα, τουμπερλέκι
Παντελής Θαλασσινός: Ακουστική κιθάρα
Σωτήρης Μαργώνης: Βιολί
Πάρις Περυσινάκης: Μαντολίνο, Τζουρά
Μανόλης Στάθης: Μπουζούκι
Νίκος Τσιατσούλης: Κρουστά
Λευτέρης Χαβουτσάς: Κιθάρα κλασσική, και άταστη
Ντίνος Χατζηϊορδάνου: Ακορντεόν
Νάνα Μπινοπούλου: Β΄ φωνές
Majed Ali: Τρίγωνο
Ενορχηστρώσεις: Παντελής Θαλασσινός, Πέτρος
Βαρθακούρης, Λευτέρης Χαβουτσάς
Ηχοληψία: Παντελής Θαλασσινός, Σταμάτης Πούπαλος
Ηχογράφηση: Στούντιο “Κουτουρού”, και “ στου παππού”
Μίξεις: Γιώργος Καρυώτης – Σιέρρα Στούντιος
Mastering Παραγωγή CD: Digital Press Γιάννης Ιωαννίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Κουστένης, Γιώργος Σπανός,
Νατάσσα Παυλάτου, Σπύρος Τρουπάκης,
Ελένη Συμεωνίδου.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Της φωτιάς
2.Οι κήποι των Εσπερίδων
3. Της παρέας (Φαίδρα Θαλασσινού)
4. Σπαθιές στο κύμα
5. Μικρή Ελλαδογραφία (Λιζέτα Καλημέρη)
6. Το δαχτυλίδι
7. Ο δρόμος το γράμμα κι ο ταχυδρόμος
8. Κλόουν
9. Βότσαλα
10. Οι μεγάλοι δρόμοι
11. Το νησί της αγάπης
12. Το πανέρι
+1. L’ ultimo barco (Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος)
2.Οι κήποι των Εσπερίδων
3. Της παρέας (Φαίδρα Θαλασσινού)
4. Σπαθιές στο κύμα
5. Μικρή Ελλαδογραφία (Λιζέτα Καλημέρη)
6. Το δαχτυλίδι
7. Ο δρόμος το γράμμα κι ο ταχυδρόμος
8. Κλόουν
9. Βότσαλα
10. Οι μεγάλοι δρόμοι
11. Το νησί της αγάπης
12. Το πανέρι
+1. L’ ultimo barco (Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος)
http://www.poiein.gr/2019/01/26/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82-12-1-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%B1-%CF%83/?fbclid=IwAR0yyQ35lpYEgKDX1IzXTJGfe4sV-xwROGIsWnpccv82BD8eJ8TrLMTLB6I
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου