Tamistas Mhnymal, Ποιήματα

YUE Minjun, Execution (1995)

καθώς
εκείνος βάδιζε
ήταν ακατανόητος ο ήχος
δεν θα τονε παρομοιάσω με το άκουσμα
που αφήνουνε δυο κεραμίδια όταν χτυπιούνται
λέγανε πάντως ότι πως τα πόδια του
δεν ήτανε σαν τα δικά μας πόδια
ήτανε πήλινα ξερά
ήτανε ξένα

ύστερα πια
δεν έχει σημασία
των άστατων ποδιών το υλικό
όταν κανείς τραβάει για το απόσπασμα
αλλάζει λένε φύση γίνεται ολόκληρος νεόπλασμα
οι αδένες αγριεύουν να προλάβουν
τις κάννες τις ψυχρές αντάμα
προτού πυρώσουνε
εν ριπή το σώμα

το ίδιο αλλιώς
οι νεοπλασματικοί αυτόχειρες
νικάνε τη θρασεία επιβουλή
πηδώντας λαχταρώντας
το κενό

σε κάθε περίπτωση
η έλξη ανοίγεται γυμνή στη θέλξη
δεν λέει άλλο μονάχα τέλος ασταμάτητα
όταν σηκώνονται οι κάννες όταν ογκώνει το κενό
καίγεται το κεφάλι καίγεται το μυαλό πάει να βράσει
φέρνουνε τα φτερόλεπτα καρσί την παγωνιά
χαϊδεύουνε τα κύματα του τέλους
τον τελευτή τον κατοικούν
τον τρώνε

*Το ποίημα και η ζωγραφά της ανάρτησης αναδημοσιεύονται από εδώ: http://mhnymal.blogspot.com
**Πηγή της ζωγραφιάς: https://en.wikipedia.org/wiki/Execution_(painting)

Το κόσκινο |