1. Ποίηση ή πεζό;
Ποίηση. Η ελλειπτικότητα του ποιητικού λόγου και η ευχέρεια πειραματισμού με τη γλώσσα είναι μοναδική.
2. Τι δεν έχετε γράψει ακόμη που θα θέλατε να γράψετε;
Εκείνο το έργο που κάποιος θα αναφωνήσει «εύγε, αυτό είναι έργο τέχνης»
3. Πώς ξεκινάει ένα βιβλίο; Υπάρχει τόπος, χρόνος, που έρχεται η έμπνευση;
Στην περίπτωσή μου όχι. Συνήθως αφορμή στέκεται ένα γεγονός σε μία φορτισμένη εβδομάδα.
4. Τι είναι η έμπνευση για έναν συγγραφέα;
Αρνούμαι τη λογική της έμπνευσης. Το ψυχικό τέλμα και η ανάγκη να εκφράσουμε τις αγωνίες μας γεννούν το ποίημα. Η ανάγκη μας να παλέψουμε με τη γλώσσα για να αφήσουμε (στόχος) ένα έργο τέχνης που αξίζει να συζητηθεί. Η έμπνευση είναι η εύκολη εγωιστική ιδέα για να βαυκαλίζονται οι ποιητές ως ξεχωριστοί άνθρωποι.
5. Αν θα γράφατε ιστορικό μυθιστόρημα, ποια περίοδος θα σας ενδιέφερε;
Μάλλον θα τοποθετούσα την υπόθεσή μου σε μία δυστοπική μελλοντική κοινωνία, παρά θα έστηνα ένα σε κάποια παρελθοντική περίοδο. Το παρελθόν μάς διδάσκει μεν, αλλά το ιστορικό μυθιστόρημα δεν διδάσκει ιστορία. Αυτό είναι μια αυταπάτη του αναγνώστη. Ως είδος μού είναι αδιάφορο. Η ιστορία παραχαράσσεται για τις ανάγκες της μυθοπλασίας και το παρελθόν μεταφέρεται στο παρόν του συγγραφέα ως ηθική άποψη και ιδεολογία. Είναι το αγαπημένο είδος πολλών Ελλήνων συγγραφέων (και αναγνωστών), επειδή συνδέεται με τη νοσταλγία ενός ωραιοποιημένου παρελθόντος ή (συχνότερα) τον πόνο του ξεριζωμού. Το στοίχημα είναι στο μέλλον.
6. Παίζει ρόλο ο τόπος που γεννήθηκε κανείς;
Μεγαλωμένος σε μία Δυτική Συνοικία της Θεσσαλονίκης έμαθα να ζω με τη φτώχεια, τις μικροαστικές ιδέες και την απατηλή ιδεολογία της καταναλωτικής εγωπάθειας. Ο τόπος συνέβαλε σημαντικά στη διαμόρφωση των αξιών μου για τον Άνθρωπο.
7. Επινοείτε χαρακτήρες για τα βιβλία σας ή κάπου σκιαγραφείτε τον εαυτό σας ή κάποιον γνωστό, φίλο;
Οι ποιητικοί μου χαρακτήρες είναι αντιήρωες που συγκεντρώνουν στοιχεία πολλών ανθρώπων από το ευρύτερο περιβάλλον. Είμαι εγώ, εσύ, ο Άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος.
8. Το λοκ ντάουν, και γενικά όλη η παράξενη κατάσταση που βιώνουμε πως σας επηρέασε; Ήταν σημείο αναστοχασμού για τον ψυχισμό σας, για τις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους;
Η εμπειρία ήταν μοναδική. Ο εύλογος φόβος (χωρίς να παραβλέπουμε την τηλεοπτική τρομοκρατία και τον διχαστικό λόγο της εξουσίας), οι αναπάντεχες "διακοπές" και η τηλεργασία που οδήγησαν σε μία πρωτόγνωρη α-κοινωνησία, με έφεραν αντιμέτωπο πρωτίστως με τον εαυτό, σε μια εσωτερική αναζήτηση και διαμάχη. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση ήταν γενεσιουργός αιτία κάποιων ποιητικών συνθέσεων. Η καραντίνα αποτέλεσε την αφορμή, ώστε να πειραματιστώ με τη φόρμα και τη γλώσσα, να αναζητήσω νέες διεξόδους για τον ποιητικό λόγο. Η υπαρξιακή αγωνία συνδέθηκε με την κοινωνική αγωνία σε μία ποιητική διαμαρτυρίας με έντονο το στοχαστικό στοιχείο.
9. Υπήρξε κάτι, κάποιος που στάθηκε αποκούμπι αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Η σύζυγός μου ήταν πάντα ο πυλώνας στον οποίο ακουμπώ και αναπαύομαι. Κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε την κοινωνική απομόνωση οικογενειακώς. Αυτό (όπως απέδειξαν πολλές μελέτες) απαιτεί πολύ δυνατές σχέσεις και συναισθηματικά δεμένους ανθρώπους ώστε από κοινού να ξεπεράσουν τα προβλήματα.
10. Θα γράφατε ποτέ με ψευδώνυμο; Το έχετε κάνει;
Ενδεχομένως. Δεν το έκανα μέχρι τώρα, αλλά ίσως να το έκανα. Τίποτα δεν αποκλείω στη ζωή.
11. Το γράψιμο θεωρείτε πως είναι για λίγους; Όλοι μπορούν να γράψουν;
Μεγάλο ερώτημα. Το θέμα δεν είναι πόσοι γράφουν, αλλά τι γράφουν και για ποιο λόγο το κάνουν. Όλοι μπορούν να γράψουν. Θα αφήσουν όμως πίσω τους κάποιο έργο τέχνης ή απλώς ένα κειμενάκι αυτοέκφρασης; Αν στόχος τους είναι απλώς να αυτοεκφραστούν, ορθώς το πράττουν. Αλλά να το ξέρει ο αναγνώστης και ο δημιουργός. Αν θέλουν να παραδώσουν ένα έργο τέχνης, πρέπει να παιδευτούν πολύ με τη γλώσσα, με βιβλία παλιότερων και σύγχρονων δημιουργών, να πολεμήσουν τον εαυτό τους.
12. Υπήρξε κάποιο συμβάν στη ζωή σας το οποίο έχετε μεταφέρει και σε βιβλίο σας;
Όλα μου τα ποιήματα πηγάζουν από κάποιο προσωπικό βίωμα (μια εικόνα, έναν φόβο, ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν μάρτυρας ή πρωταγωνιστής) ή κάποια κοινωνική προβολή.
13. Τι οραματίζεστε για το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα; Υπάρχει μέλλον;
Το βιβλίο βιώνει μία διπλή κρίση: (α) τη γενικότερη οικονομική που οδηγεί και σε μαρασμό της αγοράς βιβλίου και (β) την κρίση της μαζικής κουλτούρας. Η οικονομική δυσχέρεια θα ξεπεραστεί (κάποια στιγμή). Είμαι απαισιόδοξος όμως για την εισαγωγή του τυποποιημένου λόγου στην ποίηση.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο τραύμα για την ποίηση από τον εξουσιαστικό λόγο που εκφράζει η μαζική κουλτούρα. Πρέπει (με ό,τι μερίδιο αφορά τους κριτικούς και όσους συγγραφείς θεωρούν ότι δεν υπηρετούν τη μαζική κουλτούρα) να διακρίνουμε το λογοτεχνικό βιβλίο από εκείνο της μαζικής κουλτούρας. Το τελευταίο θεμελιώνεται σε μία γλώσσα που αναπαράγει στερεότυπα. Η λογοτεχνία όμως ως τέχνη επιζητά να φέρει αντιμέτωπο τον αναγνώστη με τις δικές του παγιωμένες αντιλήψεις.
14. Ετοιμάζετε κάτι αυτόν τον καιρό;
Έχουν ήδη δημοσιευθεί κάποιες ποιητικές συνθέσεις γύρω από την καραντίνα και την πανδημία. Αυτή την περίοδο πειραματίζομαι με μία φόρμα πιο πεζή, στην οποία προσπαθώ να συνταιριάξω τον δοκιμιακό λόγο με τον ποιητικό και να καταθέσω μία νέα αισθητική πρόταση.
Σας ευχαριστώ
βιογραφικό
https://biblionet.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf/?personid=99921
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου