– Ποιητική ἐπανάσταση καί καθομιλούμενη γλώσσα
– Σύμφωνα μέ τούς ποιητές ἡ ποίηση ἔχει ἐμπειρικό καί κατεξοχήν
ἐξωλογικό χαρακτήρα
– Ἡ κριτική τῆς λογοτεχνίας ἀποτελεῖ εἰδολογική ἰδιαιτερότητα
– Τρεῖς ὀπτικές μέ τίς ὁποῖες ἀσκήθηκε ἡ κριτική τῆς λογοτεχνίας
– Γιά τόν ρεαλισμό στήν πεζογραφία
– Ἡ κριτική τοῦ Κ. Παλαμᾶ γιά τόν Α. Κάλβο: δύο σημεῖα συζητήσιμα
Τά ἑφτά κείμενα τῆς τωρινῆς συλλογῆς ἀφοροῦν ὁρισμένες πτυχές τῆς πνευματικῆς δραστηριότητας. Πτυχές, εἰδικότερα, τῆς ποίησης, τῆς κριτικῆς, τῆς πεζογραφίας καί τῆς χρήσης τοῦ λόγου. Ἄν καί τό καθένα ἀπό αὐτά, ὅπως φαίνεται ἀπό τούς τίτλους τους, ἔχει διαφορετικό θεματικό προσανατολισμό, ὅλα ἔχουν δοκιμιακή σύσταση. Θά τά ἔλεγε κανείς Μικρά δοκίμια στό περιθώριο εὐρύτερων ἐργασιῶν ἤ, ἀλλιῶς, μικρές αἰχμές σέ ἐπιμέρους ζητήματα. Χωρίς αὐτό νά μᾶς ἐπιτρέπει νά τά θεωρήσουμε ὡς πάρεργα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου