Γεράσιμος Δενδρινός. Τέσσερα ποιήματα της νέας αδημοσίευτης συλλογής: “Εικόνες από ένα επιπλέοντα κόσμο”

BERGAMO 2020

Όσοι δοκίμασαν μονάχα ευδαιμονία στη ζωή,

αποτυπώνοντας σε φωτογραφίες στιγμές ευτυχίας

πεθαίνουν έρημοι σε σκιερά δωμάτια –

ειρηνική η απαίτηση του θανάτου,

ακύμαντη θάλασσα η τελευταία στοργή,

αποκομμένη μνήμη από τα πρόσωπα

για το ειρηνικό πέρασμα

σε μιαν άλλη γη

χωρίς αγαπημένη συνοδεία.

Όσοι πέρασαν από αυτή τη ζωή

ως επιβάτες σε θορυβώδη οχήματα,

διανύοντας ώρες πολλές ίσαμε να αφιχθούν

σε πολιτείες απέραντες κι ασάλευτες

από πόνου επίδραση και εξάντληση

του χρόνου εις τα ίδια,

ολομόναχοι διαβαίνουν στα σκιερά καλντερίμια,

πριν αναληφθούν κι αυτοί,

κάποια μέρα εντελώς ανύποπτοι

μέσα στο νέφος

της κοσμικής γαλήνης.

 Ο ΝΕΚΡΟΣ

Ο νεκρός κάτω από τα μάρμαρα,

τα βάζα με τα ξερά λουλούδια,

(μνήμα εγκαταλειμμένο από τον χρόνο

και τους οικείους, πλάι στον περίβολο

με τις απρόσωπες πολυκατοικίες κάπου στο βάθος),

μόλις είδε τη γυναίκα να προβάλει

στον χωματόδρομο, τυλιγμένη με την μαύρη εσάρπα,

κόκκινα χείλη και πλήθος κοσμήματα,

βαδίζοντας υπερήφανα και με άδεια χέρια

ανάμεσα στους τάφους των επωνύμων,

γύρισε από το άλλο πλευρό,

και βυθίστηκε ξανά στον μακάριο ύπνο του

για δέκα χιλιάδες χρόνια.

ΥΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΦΩΣ

Ό,τι σε δυναμώνει και υπερισχύει

στην καθημερινότητα των ανεπαίσθητων επαναλήψεων,

όπου επικρατεί κατά πάντων της διάρκειας η ερημία,

είναι επειδή επιθυμεί να σε καταστρέψει

έτσι, αργά κι ανείδωτα,

παγιδεύοντας εσένα  και τον κόσμο σου,

αυτόν που βλέπεις να χαράζει πάνω από επάλξεις,

χαμόσπιτα, αλάνες και πλακόστρωτα,

πάντα μέσα στη δική του επικράτεια

μέσα στη δική του νομοτέλεια,

κι εσύ, εγκλωβισμένος και βιαίως συρόμενος,

μόλις που σαλεύεις  πάνω στο λιθόστρωτο

κάτι ακατάληπτο κάθε φορά ψιθυρίζοντας.

ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ

Γιορτάζουν πάντα οι ξεχασμένοι

στα σκαλιά του χρόνου,

ενώ ο έξω κόσμος και πάλι στροβιλίζεται

στα ίδια και παραπλήσια γεγονότα

που γιατρειά δεν χαρίζουν,

παρά αναμονή σε χώρο κλειστό κι απαραβίαστο

ακόμα και για τους αγαπημένους.

Γιορτάζουν πάντα οι λαβωμένοι

από τη ριπή του ήλιου και του ανέμου

σε παράθυρα γυμνά χωρίς κουρτίνες

και πρόχειρα παραπετάσματα,

για να μην εισέλθει το ξένο βλέμμα

και μολύνει προθέσεις, σχέδια και πιθανές ανατροπές

όταν αυτοί αποφασίζουν να προβάλλουν στα πεζοδρόμια

με τις ξεραμένες πληγές στο στήθος.

Ο Γεράσιμος Δενδρινός γεννήθηκε το 1955. Έργα του: 1]. Ένα πακέτο Άρωμα, διηγήματα, Κέδρος 1995³, 2]. Απέραντες συνοικίες, μυθιστόρημα, Κέδρος 2001, 2 ]. Χαιρετίσματα από το νότο, μυθιστόρημα, Κέδρος 2003, 5]. Άλκης, νουβέλα, Μεταίχμιο 2003, 2]. Ματίας ντελ Ρίος – Ημερολόγια, ταξιδιωτικό κείμενο, Κέδρος 2006, 6]. Φραγή εισερχομένων κλήσεων, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, και 7]. Άβατοι Τόποι, ποιήματα, (.poema..), 2015. 8]. Βήματα σε λιθόστρωτο, ΔΙΑΠΛΑΣΗ, 2018. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.