Τὸ ἐπεισόδιο θεωρεῖται λῆξαν-Σταύρος Ζαφειρίου

Κι ἡ πιστολιὰ ποὺ ἀκούστηκε, τί κρότος.
Στίχος ἀρχινισμένος κι ἀξεδιάλυτος,
μισὸς σταυρός, μισὴ σταυροφορία,
τόπος μισὸς
μιᾶς ἐπανάστασης ποὺ νίκησε τὴν ἴδια της τὴ νίκη.

Ἐξαίσια ἄρρωστος, ἐσύ, μὲς στὴν ἐντατικὴ τῆς οὐτοπίας,
μέσα σὲ γλώσσα δίχως μιὰ ἄσπρη τρίχα γηρατειῶν.
Πόσοι, θαρρεῖς, πὼς ἔκαναν φωνὴ ὅλο τους τὸ σῶμα;
Πόσοι ἀπ’ τὰ σπλάχνα τους στράγγισαν τὴ ζωή;

— "Ἄνοιξέ μου Μαρία! Πονῶ!"
Σὰν ἀχθοφόρος κουβαλάω τὸ κενό,
σὰν πεπρωμένο κατοικῶ τὸν χρόνο.

Ὄχι ἄνεμος μὰ σύννεφο σπρωγμένο ἀπὸ ἀνέμους·
ὄχι βροχὴ μ’ ἀνέστιος κάτω ἀπὸ τὴ βροχή·
Αὐτός, Ἐσύ· ψάχνει τὸ πρόσωπό σου ἀντωνυμία ν’ ἀκουμπήσει
στὴν πιστολιὰ ποὺ ἀκούστηκε, Βλαδίμηρε,
σὰν ἦχος ἄπλετος στὸν λιγοστὸ οὐρανό.
σ.ζ.
Μάιος-Ἰούνιος 2020

Σταύρος Ζαφειρίου : Ὁ τίτλος εἶναι φράση ἀπὸ τὸ σημείωμα ποὺ ἄφησε ὁ Μαγιακόφσκι πρὶν τὴν πιστολιά.