ΒΙΣΟΥΑΒΑ ΣΙΜΠΟΡΣΚΑ: ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

1.ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Να είναι κανείς πυγμάχος ή να μην είναι καν εδώ
παρών; Ω Μούσα, πού είναι το δικό μας πολυπληθές κοινό;
Δώδεκα άτομα στην αίθουσα, οκτώ καθίσματα άδεια-
είναι η ώρα να ξεκινήσει η λογοτεχνική βραδιά.
Οι μισοί μπήκαν μέσα, γιατί άρχισε να βρέχει,
οι υπόλοιποι είναι συγγενείς. Ω Μούσα.

Οι γυναίκες εδώ θα ήθελαν πολύ να επευφημήσουν και να γιουχάρουν,αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο σε αγώνες πυγμαχίας.
Εδώ πρέπει κανείς να είναι κόσμιος.
Στην εποχή μας η Κόλαση τού Δάντη κατάντησε βίαιο άθλημα.
Το ίδιο και ο Παράδεισος του. Ω Μούσα.

Ω, να μην είναι κανείς πυγμάχος, αλλά ποιητής
καταδικασμένος να διαφυλάσσει, ως κόρην οφθαλμού,
την ίδια τη ζωή,καταναγκασμένος
(λόγω τής ασθενικής του διάπλασης) να δείχνει
στον Κόσμο το σονέτο, που ίσως, κάποτε,
με λίγη τύχη, μπει στα Σχολικά βιβλία τού Λυκείου.
Ω Μούσα, Ω φτερωτέ Άγγελε, Πήγασε.

Στην πρώτη σειρά, το ήπιο ροχαλητό ενός γλυκού ηλικιωμένου
άντρα που ονειρεύεται ότι η γυναίκα του είναι, ξανά, ζωντανή.
Να, τώρα τού ψήνει το αγαπημένο του γλυκό.
Η φωτιά όμως είναι δυνατή -Πρόσεχε θα τού κάψεις το κέικ!
Ξεκινάμε την ανάγνωση.Ω Μούσα.

2.ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Όταν προφέρω τη λέξη Μέλλον,
η πρώτη συλλαβή ανήκει ήδη στο παρελθόν.

Όταν προφέρω τη λέξη Σιωπή,
την καταστρέφω.

Όταν προφέρω τη λέξη Τίποτα,
κάνω κάτι, που ούτε το ίδιο το Μηδέν
μπορεί ν' αντέξει.

(Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης)