Κάθε σοβαρός μελετητής ενός έργου ή ενός γεγονότος ή οποιουδήποτε άλλου αγκαθιού τρύπωσε απρόσκλητο στο δέρμα του και τον βασανίζει, πριν ανακοινώσει τα σπουδαία του ευρήματα, νιώθει την ανάγκη να εξομολογηθεί τον τρόπο του, τη μέθοδό του˙ τον δικό του δρόμο προς το τέλος, τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ο δικός μου νταλγκάς είναι η έρευνα και ο σκοπός μου είναι αρκούντως εγωιστικός: να κατανοήσω! Ψάχνω για να βρω τι ακριβώς ήταν αυτό που έψαχνα! Η μέθοδός μου στην ανάγνωση της λογοτεχνίας είναι το rewind και σύμμαχός μου το παρόν. Ξεκινώ από τους σύγχρονούς μου (αυτούς που γράφουν τώρα ή λίγο πριν κι όχι μόνο τους συνομήλικούς μου) και
ακολουθώ το νήμα που μου προτείνει η Τέχνη τους. Στον Καβάφη έφτασα από τον Χριστιανόπουλο και από τον Χρονά˙ στον Καραγάτση, τον Καστανάκη και τον Πικρό από τον Ιωάννου, τον Καζαντζή και τον Ραπτόπουλο˙ στον Παπαδιαμάντη και στον Ντοστογιέφσκι έφτασα αφού περιηγήθηκα στον κόσμο του Χατζή και του Σουρούνη. Η ποίηση μπήκε στη ζωή μου ως δώρο κι εξελίχτηκε σε ανάγκη˙ κυριολεκτικά και ουσιαστικά. Το βιβλίο με τα ποιήματα του Αντώνη Δωριάδη που μου χάρισαν με συγκλόνισε επειδή είδα μέσα του τη δύναμη των λέξεων. Θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο βιβλίο κι ένας άλλος ποιητής.
https://tvxs.gr/news/moysiki/gia-ton-dimo-xloptsioydi-kai-laissez-passer?fbclid=IwAR2dojGYBflJNQDtkG-9LAvQi5tCqm1dq_Ni1j6TEaZzReok1F121ocEriQ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου