«Ο κόσμος ποτέ δεν ξέρει πότε θα τύχει να χρειαστεί/ τη μήτρα μας», γράφει σκωπτικά η Ανζέλικα Φρέιτας. Η Βραζιλιάνα ποιήτρια, με γλώσσα λιτή, ωμή, γυμνή, καυτηριάζει τα στερεότυπα και τους ρόλους που επιβάλλονται ιστορικά στη γυναίκα εντός της πατριαρχίας και καταδεικνύει με τσουχτερό χιούμορ τον παραλογισμό που χαρακτηρίζει τη συστημική ένταξη των σωμάτων εντός μιας νόρμας με στόχο την πειθάρχησή τους. Κείμενo: Kyoko Kishida, Μετάφραση: Σπύρος Πρατίλας Dominique De Groen: Φελιζόλ, πολυεστέρας και $$$
Η Φλαμανδή ποιήτρια χαρτογραφεί με ψυχρή αποστασιοποίηση τη νέα συνθήκη εκμηδενισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας από ένα –πανταχού παρόν– παγκόσμιο σύστημα παραγωγής και εκμετάλλευσης. Περιγράφει «μια αιωνιότητα χωρίς διαστάσεις» όπου το σώμα γίνεται «ένα ποίημα για το κεφάλαιο», έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο όπου ζώντες οργανισμοί ανθίζουν στα ερείπια που έχει αφήσει πίσω του ο άνθρωπος. Κείμενο-Μετάφραση: Νάντια Πούλου Alexander Krohn: Απ’ το σκοτάδι βγαίνουν λέξεις Ένας από τους πιο δραστήριους εκπροσώπους της βερολινέζικης αντικουλτούρας, ο Αλεξάντερ Κρον γράφει ολιγόστιχους σαρκαστικούς στοχασμούς πάνω στην ανθρώπινη συνθήκη, χλευάζοντας την ηθική της εργασίας και φιλοσοφώντας πάνω στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες.
Κείμενο: Jazra Khaleed, Μετάφραση: Μαριάννα Τσάτσου
Guido Catalano: Ο πιο αστείος ποιητής της Ιταλίας «Για ποιητής/ παραείμαι σε καλή διάθεση», εξομολογείται ο Γκουίντο Καταλάνο. Είτε μιλάει για ζόμπι και περίεργους νάνους είτε για βυθισμένα πετρελαιοφόρα και το τέλος του κόσμου, ο Ιταλός ποιητής και σταντ-απ κωμικός αποδεικνύει ότι η ποίηση μπορεί να είναι μια τέχνη διασκεδαστική, δημοφιλής και ειλικρινής. Κείμενο: Alessandra Galassi, Μετάφραση: Peter Constantine
Safia Elhillo: Μιλώντας με προφορά για την πατρίδα Η Σουδανο-αμερικανή ποιήτρια αρνείται να δηλώσει πίστη σε οποιαδήποτε πατρίδα τα σύνορα της οποίας έχουν χαράξει λευκοί άντρες, διακηρύσσοντας ότι πατρίδα της είναι τα κουρασμένα πρόσωπα των γυναικών που «συνωστίζονται στο γενεαλογικό [της] δέντρο». Στα ποιήματά της μιλάει για τον πόνο της μετανάστευσης, για το τραύμα του να νιώθεις άπατρις, για την πικρή συνειδητοποίηση ότι έχεις «προφορά σε κάθε γλώσσα». Κείμενο-Μετάφραση: Jazra Khaleed
Patricia Heras: Ουρλιάζω τρελή Το αγωνιώδες σφυροκόπημα του αίματος.
Μια άγρια γαλακτώδης ενέργεια εκλύεται μεταξύ λογικής και παράνοιας. Κύματα φωτιάς χορεύουν σκοτεινές μελωδίες. Η πραγματικότητα σκάει στο πρόσωπο με τη μορφή κόκκινης κατσαρίδας. Η Πατρίθια Έρας βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα, φυλακίστηκε άδικα και με την αυτοκτονία της έγινε τραγικό σύμβολο της εποχής της. Κείμενο-Μετάφραση: Ελένη Οικονόμου Ποιήματα: Κατερίνα Αγυιώτη, Αντώνης Αντωνάκος, Ευαγγελία Αστρίδου, Νίκος Βιολάρης, Λουίζα Δολόξα, Πατρίτσια Κολαΐτη, Άγγελος κυρίου, Λουκία Μπατσή, Ελένη Οικονόμου, Σαμ Π., Πούθλε, Πάνος Σταθάτος, Τάσος [ΜήνυμαL] Σταυρουλάκης, Τυφοειδής. Εξώφυλλο & εικονογραφήσεις: ΚΑΚΩΒΕΣΑ
https://teflon.wordpress.com/%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-22-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7-2020/?fbclid=IwAR2YoEDYdWPLyZ3wxFa8whARzmKBExxRdunDh-jmAdbg10Ou6gyeBxOvy7s
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου