ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ ΧΡΟΝΟΣ 1

Τρύπιες ώρες, έρχονται – φεύγουν
χωρίς στήριγμα. Οι φωνές, τα χρώματα
κι αυτό το περιστέρι μέσα σου· πώς να σταθούν;
Μεγάλες οπές, ασύστολες, δε σε κρατούν.
Ανοιχτά παράθυρα, μια σκιά· ο απέναντι τοίχος
            κόκκινος.
Φυσά ο αγέρας και σε παίρνει μαζί του
            –αναπότρεπτα–

Μέσα από κείνες τις οπές που ανοίγει ο χρόνος.

https://alonakitispoiisis.blogspot.com/2019/01/1.html?spref=fb&fbclid=IwAR33EUG5rGR6dJfX_Ul6GGurVDnWFhlLaBYUww1iLL4eTdj-idiYKKtSB_w

Από το βιβλίο: Χρήστος Τουμανίδης, «Από το βάθος της αιτίας (Ποιήματα 1978-2005)», Εκδόσεις Κουκίδα, Αθήνα 2018, σελ. 19.