“ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ” της Άρτεμις Παπανδρέου, γράφει η Σοφία Δερέ

Η άποψη της Σοφίας Δερέ για το βιβλίο

“ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”

Συγγραφέας Άρτεμις Παπανδρέου

Εκδόσεις Μιχ .Σιδέρη

«Ένα χαμόγελο στον ουρανό», ένας ύμνος στην αγάπη, μια παρέλαση συναισθημάτων μια γραφή χτιστή με καλέμι κι όχι γραμμένη με πένα. Η Άρτεμις Παπανδρέου δεν γράφει, μα οικοδομεί λέξη-λέξη το μυθιστόρημα της. Η ευαισθησία της και ο εσωτερικός της ρυθμός, ρέουν αβίαστα και συγκολλούν τις λέξεις. Ένα οικοδόμημα αξιών, που στέκεται απέναντι κι ενάντια στην πολιτιστική φθορά του αυτονόητου.

Ο λόγος της λιτός και πολυσύνθετος συνάμα. Ένας συνδυασμός περίτεχνος -του παλιακού και του μοντέρνου- που αντί να ξενίζει, μας προσκαλεί σ’ ένα διαφορετικό απ’ τα συνηθισμένα των καιρών ταξίδι. Ένα άρτια νοηματικό δέσιμο λέξεων, που λειτουργούν σαν μια καλοστημένη χορογραφία, που δεν μπορείς παρά να την θαυμάσεις. Η Άρτεμις Παπανδρέου δεν χρησιμοποιεί τις λέξεις σαν μέσο έκφρασης, μα σαν αποδέκτες του εσωτερικού της πλούτου.

Το «Ένα χαμόγελο στον ουρανό» είναι μια πανδαισία αναδυόμενων συναισθημάτων, μέσα από την βροχή -πότε των ματιών και πότε τ’ ουρανού. Ήρωες που καλούνται να ζήσουν την τραγική πλευρά της αγάπης και να ακροβατήσουν ανάμεσα στο “άνω” και στο “κάτω”. Ν’ αναστηθούν στο “ευγενές” και να συρθούν στο “ευτελές”.

Γεμάτο εικόνες από Θεό το κείμενο. Έναν Θεό, που η οσμή του, από τη μια σε παρασέρνει σε θυμό κι από την άλλη, σε ξυπνά απ’ το λήθαργο της πλάνης του αδιέξοδου. Έντονη η αίσθηση του ανεκπλήρωτου, προσδίδει έξαρση στον πόνο, μα και μια γλυκύτητα για την πλήρωση του απροσδιόριστου.

«Ένα χαμόγελο στον ουρανό», γιατί η ελπίδα βρίσκεται στην μνήμη όσων αγαπήσαμε, που καθώς χάθηκαν δεν έγιναν μια άγονη νοσταλγία. Αισθαντική και ευαίσθητη η γραφή της συγγραφέως, δημιουργεί στον αναγνώστη ένα κλίμα, μιας εν δυνάμει εξομολόγησης, που αρχικά του υποβάλει και τελικά τον πείθει για την αλήθεια που πραγματεύεται.

.

Σύνοψη βιβλίου από το οπισθόφυλλο

Μια νέα, όμορφη γυναίκα, με σπουδές στα οικονομικά, παλεύει για τις ισορροπίες της, έπειτα από τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα της, που έμοιαζε να τον επιζητά σαν εξιλέωση για κρίματα του παρελθόντος, που τον βάρυναν. Για ποια κρίματα όμως; Εκείνος ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας θαυμάσιος γονιός!

Μέσω της εργασίας της οδηγείται για πρώτη φορά στο νησί της Άνδρου. Εκεί, μια λάθος διαδρομή και μια καταιγίδα θα γίνουν οι συντεταγμένες μιας πυξίδας, που θα κατευθύνει τα βήματά της στο κατώφλι ενός σπιτιού καρφωμένο στα βράχια του πελάγου.

Η μοίρα, που βαστά την τύχη των ανθρώπων στα χέρια της, θα την καθοδηγήσει να αναζητήσει, μέσα από μια ιστορία που ξεδιπλώνει το κουβάρι της εκείνο το βράδυ και από μια φωτογραφία που γεννά ερωτηματικά και απορίες, ξεθωριασμένα χνάρια ενός παρελθόντος που μοιάζει καλά κρυμμένο.

Άραγε, συντονίστηκε ο χρόνος, για να βγουν στο φως θαμμένα μυστικά; Ή μήπως ο ουρανός συνωμότησε με τη μοίρα, για να αποδοθεί δικαιοσύνη;

.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Άρτεμις Παπανδρέου γεννήθηκε στον Βόλο, τον Μάιο του 1962. Έζησε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια σε μια οικογένεια, που της εμφύσησε την αγάπη για τα γράμματα, την εντιμότητα και το δίκαιο. Η αγάπη για τη συγγραφή συνυπήρχε με την αρχή της ζωής της, αφού κατάγεται από λογοτεχνική οικογένεια.

Μικρό κορίτσι, όταν τα άλλα έτρεχαν στις γειτονιές, εκείνη προτιμούσε να σκαρώνει φανταστικές ιστορίες στα τετράδιά της. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο, οι εκθέσεις της πάντα διακρίνονταν για το ύφος και τον λόγο τους.
Στόχος της ήταν το πανεπιστήμιο, αλλά ο έρωτας την κράτησε πίσω, καθώς ο γάμος και το πρώτο παιδί ήρθαν νωρίς. Έτσι, οι περγαμηνές και τα πτυχία έμειναν ανεκπλήρωτες επιθυμίες στο πίσω μέρος του μυαλού της.

Σήμερα, εργάζεται στην πόλη του Βόλου, στην τεχνική εταιρεία που έχουν ιδρύσει από κοινού με τον σύζυγό της και μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στα γραφεία, στις τεχνικές υπηρεσίες, στην αγάπη των παιδιών και των δύο μικρών εγγονιών της, αλλά και στη συγγραφή μυθιστορημάτων. Αξιοποιώντας τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, συμμετέχει ενεργά στο σωματείο Ελληνική Μέριμνα Βόλου, που αποτελεί καταφύγιο θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.

Το μυθιστόρημα «Ένα χαμόγελο στον ουρανό» είναι το δεύτερο κατά σειρά εκδομένο βιβλίο της συγγραφέως. Καθώς ξεδιπλώνεται η πλοκή του, δημιουργείται ένα ερωτηματικό στον αναγνώστη κι ένα μυστήριο πλανάται στις σελίδες του, που επιζητά μία ή περισσότερες απαντήσεις. Μία φωτογραφία είναι αυτή, που θα αρχίσει το ξέφτισμα του κουβαριού, μία φωτογραφία και μία ιστορία που ξεδιπλώνεται πίσω στον χρόνο… Άραγε, όλα ξεκινούν τυχαία ή είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι της μοίρας για απόδοση δικαιοσύνης, για κάθαρση, για δικαίωση; Ή μήπως, απλά, οι συντεταγμένες του χρόνου συνέκλιναν, ώστε να ανοίξει πια το συρτάρι που μέσα του φυλάσσονταν μυστικά…;

Το «Πηλιορείτικο γαϊτανάκι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μολύβι, είναι το προηγούμενο βιβλίο της, που αγαπήθηκε από τους αναγνώστες του.

.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

(2018)Ένα χαμόγελο στον ουρανό, Σιδέρη Μιχάλη

(2016)Πηλιορείτικο γαϊτανάκι, Εκδόσεις Μολύβι

.

Επιμέλεια και σύνταξη Σοφία Δερέ

Τρεις λέξεις θα αρκούσαν, για να μας συστήσουν την Σοφία.
Μακεδονίτισσα, Λέων, καλλιτέχνης. Οι άνθρωποι όμως, δεν είναι μόνο μια λάμψη σαν τον ήλιο, έχουν και μια διαδρομή. Μια πορεία αναζήτησης του δικού τους ουρανού, από τις ξεθωριασμένες σελίδες του χθες, ως τις λευκές σελίδες του αύριο. Ένα μοναδικό βιβλίο που σπανίως διαβάζεις από την αρχή, αλλά που πάντα αξίζει να το ξεφυλλίσεις ως τη σελίδα του σήμερα. Ας διαβάσουμε λοιπόν μαζί, λίγες σελίδες από το βιβλίο της Σοφίας.

Η Σοφία γεννήθηκε στους πρόποδες του Κορύλοβου, τη χρονιά που η μεγάλη σκιά σκέπασε την Ελλάδα. Το σπίτι της ,ένας ναός της τάξης και της ηθικής, όπου δέσποζε η ηγεμονική μορφή του πατέρα. Ένας πατέρας αλύγιστος, ασυμβίβαστος, μα ταυτόχρονα μια αστείρευτη πηγή προσφοράς και ανιδιοτέλειας. Το χέρι πάντα απλωμένο και ανοιχτό για προσφορά σε όλους, μα πάντα σηκωμένο και βαρύ συνόδευε την αυστηρότητα στον δρόμο για την τιμωρία. Στη σκιά του μια μητέρα ασπίδα, μια μητέρα χάδι, μια μητέρα θυσία. Το χέρι της πάντα σφιγμένο από εσωστρέφεια και συχνά πυκνά από φόβο.
Από τους γονείς της η Σοφία, κληρονόμησε υπερηφάνεια και δοτικότητα κι απ’ τα παιδικά της χρόνια -ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους των αυστηρών αρχών-, την ανάγκη για επανάσταση, για ανεξαρτησία, για ελευθερία.
Μεγάλωσε νωρίς, παντρεύτηκε νωρίς, έγινε η ίδια μάνα ενώ ήταν ακόμα παιδί.. Άφησε την κοιμισμένη αγκαλιά της επαρχιακής της πόλης, για να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στη μόνη αρένα όπου όλα μπορούν να συμβούν. Εκεί που η καρδιά της χώρας χτυπά, στην Αθήνα των χιλιάδων προσώπων. Έφυγε μακριά και ποτέ δε ξαναγύρισε.
Αντιμετώπισε τον κόσμο όλο σε μια ηλικία, που τα άλλα κορίτσια ζεσταίνονται ακόμα κάτω απ’ τα γαλακτερά τους παπλώματα. Η Σοφία έκανε χίλιες δουλειές, γνώρισε χίλιους ανθρώπους, όμως τον ακρογωνιαίο λίθο της δικής της εστίας, του δικού της πεπρωμένου, της δικής της αποστολής, δεν τον άφησε να πέσει χάμω, κάτω από τα αυξανόμενα βάρη της ανθρώπινης καθημερινότητας. Ήθελε να μάθει για να ξέρει το γιατί, ήθελε να πάθει για να ξέρει το πώς, ήθελε να δοκιμάσει πολλά για να μη μετανιώσει. Δούλεψε για τους άλλους και δούλεψε για τον εαυτό της. Πούλησε, οργάνωσε, διεύθυνε και ίδρυσε. Ποτέ δεν ακολούθησε, ποτέ δεν συμβιβάστηκε, ποτέ δεν κουράστηκε.
Από την αίθουσα συσκέψεων μιας πολυεθνικής, στην αίθουσα με τους καθρέφτες του δικού της οίκου μόδας, η Σοφία πάνω απ’ όλα δημιούργησε.
Από μια ζωή τόσο γεμάτη, η Σοφία πήρε πολλά και έδωσε ακόμα περισσότερα, όπως το ποτάμι κατεβαίνει από το βουνό συλλέγοντας αργά και υπομονετικά το νερό για να γίνει μια μέρα θάλασσα.

Η θάλασσα Σοφία είναι πλέον έτοιμη να προσφέρει τον εσωτερικό της πλούτο σε όσους θα θελήσουν να διαβάσουν για έναν κόσμο ολόκληρο πίσω από τον αφρό των κυμάτων.
Ετοιμαστείτε -όσοι τολμηροί-, για ένα μεγάλο ταξίδι στις σελίδες της Σοφίας.

Στέφανος Παπαδόπουλος
Συγγραφέας

https://vivlionorizontes.com/%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BC/?fbclid=IwAR2gdY9flxG7U9im-ChbAotvmCQBUe47y5I5zkPNhaWMWJ5e4zv3kz9ORnA