Πριν από τρία χρόνια, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αθανίτης, μας παρουσιάστηκε και ως συγγραφέας, εκδίδοντας τις κινηματογραφικές του και μη συναντήσεις, με τον τίτλο «Μυστικές συναντήσεις» από τις εκδόσεις Αγγελάκη, με τον Κλωντ Σαμπρόλ, τον Μπεν Γκαζάρα, τον Νικόλα Τριανταφυλλίδη, τη Μαργαρίτα Καραπάνου, τον Σίμο τον Υπαρξιστή και πολλούς πολλούς άλλους.
Ο Δημήτρης Αθανίτης, με σπουδές Αρχιτεκτονικής, σκηνοθέτης επτά ταινιών μεγάλου μήκους και ενός ντοκιμαντέρ, του «Λαβύρινθου», ετοιμάζοντας τη νέα του ταινία, μας δίνει την ευκαιρία, από τις ίδιες εκδόσεις, να έρθουμε σε επαφή με τα σενάρια των δυο πρώτων του ταινιών. «Αντίο Βερολίνο» και «Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο».
Αντίο Βερολίνο. Η πρώτη ταινία του Αθανίτη, το 1994, μετά από δυο μικρού μήκους. Δεν είναι το πρώτο σενάριο που γράφει και αργότερα κινηματογραφεί. Σενάριο για μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού όπως ο ίδιος στο εισαγωγικό του σημείωμα μας πληροφορεί, που αποσπά το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Μνεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και Διάκριση Ποιότητας του Υπουργείου Πολιτισμού. «Ο Άλεξ, ένας Έλληνας σκηνοθέτης που φυτοζωεί στο Βερολίνο, μετά από αρκετές απορρίψεις για το πρώτο του σενάριο με τίτλο “Αντίο Βερολίνο” και στο οποίο έχει επενδύσει όλες του τις ελπίδες, έρχεται στην Αθήνα, για να συναντήσει ένα μυστηριώδη παραγωγό αλλά θα βρεθεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις», διαβάζω στην ιστοσελίδα του Αθανίτη. Και συνεχίζει: «Το Αντίο Βερολίνο είναι μια ταινία πάνω στο ίδιο το σινεμά, μια ταινία πάνω στην Αθήνα αλλά και πάνω στη σχέση πατέρα-γιου. Απόλυτα σινεφίλ, με ατελείωτες αναφορές αλλά και μεγάλο σαρκασμό για όλες. Δεν είναι τυχαίο ότι κρατώ ο ίδιος τον ρόλο του δολοφόνου του σκηνοθέτη». Όλη αυτή η κινηματογραφοφιλία της ταινίας, είναι διάχυτη και περιρρέουσα, διαβάζοντας το σενάριο. Λιτό και περιγραφικό. Εισάγει τον αναγνώστη, σε ένα κόσμο μυθικό, «σκοτεινό» και δίνει τη δυνατότητα στον ίδιο, να κάνει μια «φρέσκια» θεματικά και αισθητικά ταινία, που έκανε αίσθηση όταν προβλήθηκε.
Η ταινία «Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο», είναι το πρώτο σενάριο που έγραψε, αλλά το έβαλε στο συρτάρι, όπως ο ίδιος εξομολογείται. «Ένας ταμίας σε σούπερ μάρκετ βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας γκαρσόνας που δουλεύει και σαν γυμνό μοντέλο και που μόλις αποφυλακίστηκε. Όταν την χάσει, θα ταξιδέψει μέχρι την κόλαση για να την φέρει πίσω». Ένα σενάριο πάνω στο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Άλλωστε είναι τα ονόματα των δυο πρωταγωνιστών, του Κώστα Καζανά και της νεαρής Λένας Κιτσοπούλου. Μια ηρωίδα απόγονος των μυθικών βαμπ του βωβού κινηματογράφου και των femme fatale του νουάρ σινεμά. Ασπρόμαυρη και αυτή, όπως και το «Αντίο Βερολίνο». Αχρονική και ατοπική, όμως δίπλα μας και στο τώρα του 1997, που προκάλεσε σκάνδαλο με τις ερωτικές σκηνές και κέρδισε πολλές διακρίσεις.
Δεν έχουμε συχνά τη δυνατότητα να κρατάμε στα χέρια μας, βιβλία με σενάρια ταινιών που έχουμε δει. Ναι, το σενάριο δεν είναι λογοτεχνικό είδος. Δεν έχει και δεν πρέπει να έχει «λογοτεχνικότητα». Είναι εργαλείο δουλειάς. Αλλά είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να διαβάζουμε σενάρια ταινιών που έχουμε δει πρόσφατα ή στο παρελθόν. Ιδίως δε για νέους κινηματογραφιστές ή σπουδαστές σχολών κινηματογράφου, να έχουν πρόσβαση σε σενάρια ταινιών. Ο Αθανίτης, δίνει τη δυνατότητα να μπούμε πάλι στον κόσμο των ταινιών του, αλλά και να ερεθίσει νέους αναγνώστες να τον αναζητήσουν. Ελπίζουμε να έχει συνέχεια με την έκδοση και άλλων σεναρίων του και να τον μιμηθούν και άλλοι.
(*) Ο Μένος Δελιοτζάκης είναι σκηνοθέτης
Δημήτρης Αθανίτης: «Αντίο Βερολίνο»/«Καμιά Συμπάθεια Για Τον Διάβολο», Αγγελάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου