Συνέντευξη στην Ιωάννα Κολοβού //
«Βάρκα στο γιαλό – Τα άγνωστα παιδικά χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη» Της Μάρως Θεοδωράκη, Εικόνες: Λαυρέντης Χωραϊτης, Εκδόσεις Μίνωας
Ένα βιβλίο «μικρό» πλημμυρισμένο στα γαλάζιο. Της θάλασσας. Μια βαρκούλα «χάρτινη» αρμενίζει στο εξώφυλλό του κι ένα παιδί την οδηγεί… Στο παραμύθι, στ’ όνειρο, στις ακρογιαλιές , στις όμορφες μικρές ελληνικές πόλεις που πέρασε την παιδική του ζωή ο Μίκης Θεοδωράκης. Εκεί που είδαν το φως για πρώτη φορά, τα πρώτα πράσινα φυλλαράκια του σπόρου της ιδιοφυίας του.
« Η βάρκα στο γιαλό» γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη να «συστήσω» στα μικρά παιδιά, τα παιδικά χρόνια του μικρού Μίκη», λέει η Μάρω Θεοδωράκη, συγγραφέας του βιβλίου και ανεψιά του Μίκη, η κατ’ εξοχήν «αρμόδια» να μιλήσει γι αυτόν .
Η Μάρω Θεοδωράκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα μέσα σε μια δημοσιογραφική και μουσική οικογένεια. Σπούδασε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο, αποφοιτώντας με άριστα παμψηφεί. Τραγούδι, Φωνητικά στο Πρότυπο Πειραματικό Ωδείο, Μουσικοκινητική Αγωγή και Σεμινάρια Φωνητικής Δραματουργίας. Έχε συνθέσει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. «Όλοι λίγο πολύ- κυρίως οι ενήλικες – γνωρίζουν αρκετά για την ενήλικη ζωή , καλλιτεχνική πορεία και κοινωνική δράση του Μίκη Θεοδωράκη» μας λέει «Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τις περιπέτειες του μικρού Μίκη. Με άξονα αυτές τις περιπέτειες ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο δίνοντας έμφαση στο πάθος ενός μικρού παιδιού για την μουσική.»
Τα παιδιά είναι ένα ιδιαίτερο και απρόβλεπτο κοινό. Αντιμετώπισε άραγε δυσκολίες; Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με αυτό αφού το βιογραφικό της αριθμεί πάνω από 50 παιδικά βιβλία. Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει κάποιος συγγραφέας που γράφει για παιδιά;
«Δεν έχω συναντήσει ιδιαίτερες δυσκολίες …» μας απαντά, «ίσως επειδή δεν γράφω για μεγάλες ηλικίες . Αυτό που με γεμίζει με μια μεγαλύτερη αγωνία είναι πάντα το τέλος της ιστορίας. Θέλω πάντα οι ιστορίες μου να κλείνουν με αισιοδοξία και να βγαίνουν μέσα στο φως. Αυτό απαιτεί μια διαδικασία στην μυθοπλασία και στην ιδιαιτερότητα της γραφής .»
Το βιβλίο είναι πλημμυρισμένο από τραγούδια του συνθέτη, που ακολουθούν την πορεία του μέσα στο χρόνο και τους τόπους… Τόσο που ασυναίσθητα διαβάζοντάς το, ψιθυρίζεις τα τραγούδια… «Έτσι είναι λέει η Μάρω Θεοδωράκη. «Το τραγούδι του Μίκη ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Δεν μπορούσε παρά να πρωταγωνιστήσει στο βιβλίο αυτό. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου έχει το όνομα ενός τίτλου τραγουδιού με το σκεπτικό να δίνει μεγαλύτερη πνοή και ώθηση στην ιστορία .»
Το οδοιπορικό της οικογένειας κρατούσε σφιχτά ένα μήνυμα
-Μάρω, πήρες τον Μίκη από τότε που γεννήθηκε και τον ξεπροβόδισες στο σταυροδρόμι της εφηβείας. Μέσα από τη μυθοπλασία μαθαίνουμε για την περιπετειώδη παιδική του ηλικία, ακολουθώντας τον πατέρα του που διοριζόταν από πόλη σε πόλη… Πιστεύεις ότι αυτή η αθέλητη περιπλάνηση τον βοήθησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του νωρίτερα;
«Η πολυτάραχη και πολυταξιδεμένη ζωή της οικογένειας του παππού μου λόγω των συχνών μεταθέσεων του , σίγουρα επηρέασε και προσδιόρισε την ζωή του Μίκη. Διαφορετικές εικόνες , κουλτούρες , διαφορετικοί προορισμοί και ορίζοντες , αποτελούν έναν πολύχρωμο καμβά εμπειριών και μουσικών επιρροών. Το οδοιπορικό της οικογένειας κρατούσε σφιχτά ένα μήνυμα. Την αξία και την αγάπη για την οικογένεια. Θεμέλιο βασικό για ένα παιδί.»
-Μέσα από τη αφήγησή σου βγαίνει και η αγωνία του παιδιού- Μίκη να μην είναι διαφορετικός από τους άλλους, λόγω του ύψους του… Συχνά γινόταν στόχος. Η επισήμανση αυτή δεν είναι τυχαία στο βιβλίο σου…
«Σίγουρα η επισήμανσή αυτή δεν έγινε τυχαία. Ο σχολικός εκφοβισμός υπήρχε πάντα. Τα παιδιά έψαχναν και τότε και τώρα να βρουν τον ευαίσθητο , τον διαφορετικό , τον καινούργιο για να τον περιθωριοποιήσουν ή για να τον εκφοβίσουν. Στις μέρες μας το φαινόμενο αυτό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.»
-Κόρη του αξέχαστου Γιάννη Θεοδωράκη και της Νίτσας Λουλέ. Πόσο βαραίνει η κληρονομιά του πατέρα, της μάνας, του θείου, πάνω σου; Ήταν μοιραίο να ακολουθήσεις τον ίδιο σχετικά δρόμο;
«Η κληρονομιά με βάραινε όταν ξεκινούσα τα πρώτα μου βήματα στην μουσική και στην συγγραφή. Ειδικά στα ωδεία ένιωθα πως πάντα έπρεπε να αποδείξω ότι είμαι άριστη και αλάνθαστη ! Στα μάτια μου ο θείος μου ήταν πάντα άριστος! Οπότε αυτόματα νόμιζα πως έχω μεγάλη ευθύνη στο να είμαι άριστη και στο να μην απογοητεύσω κανέναν. Έτσι ένιωθα. Δεν μου το «φόρεσε» η οικογένειά μου. Όταν κατάφερα και βρήκα την δική μου ταυτότητα μέσα στην μουσική τέχνη, στην μουσική έκφραση κι αργότερα μέσα στην συγγραφή τότε η κληρονομιά του ονόματος με γέμιζε και με γεμίζει μόνο χαρά και περηφάνια. Σε ό,τι αφορά την επαγγελματική μου διαδρομή από μικρή ήξερα ότι δεν θα ακολουθούσα ποτέ το επάγγελμα της δημοσιογραφίας όσο κι αν θαύμαζα τους γονείς μου. Εκείνη την εποχή κι οι δυο μου γονείς ήταν κορυφαίοι στην δημοσιογραφική τους δράση με αποτέλεσμα να λείπουν συχνά από το σπίτι κι από εμάς τα παιδιά τους . Αυτό μας κόστισε . Όμως το μικρόβιο της συγγραφής σίγουρα το κόλλησα από εκείνους!»
-Βιβλία, δασκάλα Δραματικής Σχολής, Σύνθεση, Μουσική, Θεατρικές –μουσικές παραστάσεις, Εκπαιδευτικά προγράμματα. Δεν είναι λίγο αγχωτικό; Πως τα προλαβαίνεις;
«Δεν προλαβαίνω ! Δεν μου φτάνει το εικοσιτετράωρο . Ειδικά όταν πέφτουν όλα μαζί. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι ότι πρέπει να χαμηλώσω τις ταχύτητες για πολλούς λόγους κι άλλες στιγμές που γνωρίζω ότι η τροφοδότηση της ψυχικής και σωματικής μου υγείας είναι όλη αυτή η δράση.»
«Όμορφη πόλη, φωνές μουσικές…»
-Ποια ήταν η σχέση με τον σπουδαίο πατέρα σου;
« Ο πατέρας μου , ο Γιάννης , ήταν ένας γλυκός και τρυφερός πατέρας. Ήταν ενθαρρυντικός και πάντα υποστηρικτικός όταν αποφάσισα να στραφώ επαγγελματικά στην μουσική. Η αγάπη που είχαμε μεταξύ μας ήταν δυνατή και ουσιαστική. Ήταν αξιόλογος και πάνω από όλα άνθρωπος. Μου λείπει πολύ. Και ξέρω πως αν ζούσε θα ήταν ένας υπέροχος παππούς. Για μένα ζει μέσα από τα τραγούδια του, μέσα από την ποίηση του, τα άρθρα του . Για μένα είναι εδώ. Κοντά μου . Το φως που άφησε πίσω του θα φέγγει πάντα μέσα στην καρδία μου.»
-Οι κόρες σου διαβάζουν τα βιβλία σου; Σε κριτικάρουν ;
«Οι κόρες μου αποτελούσαν πάντα έμπνευσή για κάθε μου βήμα . Και στην συγγραφή και την μουσική. Είναι πολύ σημαντική η γνώμη τους για μένα και δεν διστάζω να τους την ζητήσω όχι μόνο όταν γεννηθεί το βιβλίο αλλά κι όταν βρίσκομαι στην παραγωγική διαδικασία της γραφής. Οι δικοί μου άνθρωποι αποτελούν αγωγό ενέργειας για την συνέχεια της πορείας μου.»
http://fractalart.gr/maro-theodoraki/?fbclid=IwAR25CMp8v5UxLMovWdQptLJyNRntOI0tsvVbDTZfToVGCPa148L3d_yaMtc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου