Βιωματική διδασκαλία...

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

Στην Ουρανία Λ.

Ήταν ωραία εκείνη η Τρίτη του Φλεβάρη, με το μαλακό χιόνι να σκεπάζει τα σημάδια των προηγούμενων ημερών από τους δρόμους, τα πεζοδρόμια και τις πλατείες της πόλης, μια απόκοσμη σιγή να απλώνεται απ’ άκρη σε άκρη σαν τις πρώτες στιγμές γαλήνης μετά από θεομηνία και τις μυγδαλιές των πεζοδρομίων να υπόσχονται τον ερχομό της άνοιξης. Το Παρθεναγωγείον Φλωρίνης διατεταγμένο κατά στίχους των τριών σειρών διέσχιζε την ενάτη πρωινή την κεντρική οδό της πόλεως με τις περισσότερες μαθήτριες να ’χουν στο μυαλό τους έναν αδελφό, έναν πατέρα ή έναν
φίλο, κάποιες άλλες να απορούν με την επιλογή του κυρίου διευθυντού για περίπατο μια τέτοια μέρα και όλες μαζί να σηκώνουν το κεφάλι και να ρίχνουν κλεφτές ματιές δεξιά και αριστερά. Οι σταλαχτίτες κρέμονταν από τα ακροκέραμα των σπιτιών, ένα τραυματισμένο σκυλί έσκουζε στο αντίπερα πεζοδρόμιο και ουλές από σφαίρες διακρίνονταν σε όλα τα δημόσια κτήρια. Δυο χιλιόμετρα μετά τα τελευταία σπίτια, ο κύριος διευθυντής στάθηκε σε ένα μικρό ύψωμα και σηκώνοντας τη βέργα του έδειξε προς μια ορισμένη κατεύθυνση. Τα πτώματα των ανταρτών που τις προηγούμενες μέρες προσπάθησαν να καταλάβουν την πόλη κοκκίνιζαν πάνω στο χιόνι σαν πατημένες παπαρούνες. Ο κύριος διευθυντής καθάρισε τον λαιμό του, τέντωσε το σώμα του και ετοιμάστηκε για ένα ακόμη μάθημα εθνικής διαπαιδαγωγήσεως, μόνο που οι μαθήτριές του είχαν ήδη πάρει αλαλιασμένες τον κατήφορο τρέχοντας προς τον αγρό.
22 Φλεβάρη του 1949, μέρα Τρίτη: ένας μαρμαρωμένος Κρέοντας στέκει μονάχος σε ένα ύψωμα της Φλώρινας, ενόσω μπροστά του παίζεται μια αυτοσχέδια παράσταση της Αντιγόνης, με αληθινούς υποκριτές και αληθινά πτώματα από τον εμφύλιο μυθολογικό κύκλο αυτού του τόπου.
http://artinews.gr/%CE%B2%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1?fbclid=IwAR3WhDsk_WSoOqUe93LrqewPX4zwJcyphEYMzHbKkdV5Oxnw08xVkkCxNNc