Γιάννης Σκαρίμπας, «Άπαντες στίχοι- 1936-1970», εκδ. Νεφέλη 2010 (μουσική: Διονύσης Τσακνής)

`

ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ: ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ
`
Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη.
Ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη
Και με ήβραν – χωρίς κανένʼ να μου λείπει-
Τα λάθη.
Κι ως τα γνώρισα όλα μου γύρω – μπραμ-πάφες
Όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες
-ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ που με βλέπαν, οι γκάφες
μου όλες.
Α!… τι θίασος λίγον τι από αλήτες
Μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους
Έτσι ως έμοιαζαν – με πρισμένες τις μύτες-
Παλιάτσους.

Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη β έ ρ γ α
Μπρος σε τρίποδα με κ ά ν τα α μυστήρια,
Όπου γράφονταν ταʼ αποτυχημένα μου έργα
– εμβατήρια!
Α!… τι έμπνευση!… Μαιτρ του φάλτσου γω πάντα,
Με τη βέργα μου τώρα ψηλά –λέω- με τρόμους
Να, με δαύτη μου να παρελάσω την μπάντα
Στους δρόμους.
Κι ως πισώκολα θα παγαίνω πατώντας
Μεσʼ σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια
Οι παλιάτσοι μου – στον αέρα πηδώντας-
Τα θούρια…
Το εισιτήριο
`
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΕΙΝ  ΕΔΩ
`

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΈΑ της μελοποίησης ποιημάτων του Γιάννη Σκαρίμπα «τσακώνομαι» με τον εαυτό μου πολλά χρόνια. Πριν από τρία χρόνια όμως, δεσμεύτηκα δημόσια. Οι συμπτώσεις παίζουν πάντα το ρόλο τους. Ο Περικλής Δουβίτσας των εκδόσεων Νεφέλη, αποφάσιζε την ίδια περίοδο την έκδοση των απάντων του συγγραφέα-ποιητή. Πολύτιμη συνεργάτις στο εγχείρημά του ο «Βοϊδάγγελος Πρώτος», η υπέροχη πλέον φίλη Κατερίνα Κωστίου, που γνωρίζει τον Σκαρίμπα περισσότερο και από τον… ίδιο. Χρειάστηκε καιρός ώσπου να πιάσω το μολύβι και να καθίσω στο στούντιο με το πιάνο και τα μηχανήματά μου. Ο καβγάς εντός μου, μεταφέρθηκε σε άλλο επίπεδο. Έπρεπε να «ξεκλειδώσω» τον περίεργο δάσκαλό μου και να ανακαλύψω μέσα στην έτσι κι αλλιώς άριστη μετρική του τον τρόπο που δεν θα πρόδιδε τα υπερρεαλιστικά του νοήματα. Κάθε βράδυ, άκουγε τις φωνές μας η γειτονιά.

Ώσπου κάποια στιγμή τον απείλησα πως θα πετάξω τις συλλογές και τα βιβλία του στον Καιάδα. Κάτι που έκανε και ο ίδιος με τους συγγραφείς με τους οποίους δεν συμφωνούσε και τόσο. Μαλάκωσε και μου έδωκε επιτέλους την άδεια (στον ύπνο μου φυσικά, όπου με επισκεπτό- ταν συχνά τον τελευταίο καιρό).

Από κει και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα. Έντεκα ποιήματα μελοποιήθηκαν σε έντεκα μέρες. Το δωδέκατο («Ουλαλούμ…») το είχα μελοποιήσει τρία χρόνια νωρίτερα για τις ανάγκες του δίσκου μου Τι γυρεύεις στον ύπνο μου, πατέρα. Με έτοιμες τις πρώτες βασικές ηχογραφήσεις, έχοντας ήδη περιγράψει τον ενορχηστρωτικό καμβά, ανέλαβε ο σπουδαίος ενορχηστρωτής και σολίστας Δημήτρης Μπαρμπαγάλας και η υπέροχη παλιοπαρέα που με συντροφεύει τα τελευταία χρόνια – και τους οποίους ταλαιπωρώ αλύπητα.

Ο Γιώργος Μεράντζας, φίλος και πάντα πρόθυμος στα δύσκολα και τα ωραία, έδωσε ξανά το παρών με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Στο κατόπι, οι θείες φωνές των κοριτσιών (Ελένη, Κωνσταντίνα και Ελένη) με τα οποία συνεργάζομαι στο θέατρο, η μικρή μας Κασσιανή και τα τρία υπέροχα αδέλφια Ψυχράμη (Ειρήνη, Γιώργος και Αποστόλης, υπό την διεύθυνση του τελευταίου). Δεν αργήσαμε να τελειώσουμε, και νά ‘μαστε τώρα με το υπέροχο αυτό εξώφυλλο που δημιούργησε ειδικά ο Αλέκος Φασιανός (τον οποίο δεν βρίσκω λόγια να ευχαριστήσω), τα πρωτότυπα χειρόγραφα που μας παραχώρησε ο κατά κάποιον τρόπο συγγενής μου Μάνος Ελευθερίου, με τα ογδόντα πέντε ποιήματα του Σκαρίμπα και τα δώδεκα μελοποιημένα από πονήματά του, από τη συλλογή Εαυτούληδες.

Καλή ανάγνωση και καλή ακρόαση

Διονύσης Τσακνής
http://www.poiein.gr/2014/06/14/aeuiico-oeanssidhao-dhaioao-oossie-1936-1970-aea-iaoyec-2010-iiooeeth-aeiiyoco-ooaeitho/?fbclid=IwAR1RXrSZMU-3-XjQKExjYV2rIJA4HyBX5po6_DTDp3rYmEua59fXFMID1tI