Ο Βασίλης Παπάς (Έδεσσα, 1954) είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές ποιητικές φωνές, της γενιάς που εμφανίστηκε μετά το '80. Ο Κώστας Μαυρουδής εντόπισε την πρώτη μικρή συλλογή του και τον ενθάρρυνε μέσα από τις σελίδες του ΔΕΝΤΡΟΥ. Ciaroscuro (Κίχλη), τιτλοφορείται το τελευταίο του βιβλίο, στο οποίο επιλέγει επιδέξια αφηγηματικό ύφος στην εξιστόρηση της υπαρξιακής περιπέτειας, με πλαίσιο, σε πολλούς στίχους του, το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Η Ιστορία, η μνήμη και οι ατομικές περιπέτειες εντός ανεξέλεγκτων συνθηκών κυριαρχούν, ενώ κάποτε το μικροκλίμα παίρνει
διαστάσεις εντατικής αλληγορίας: «Μια σουηδική σιωπή/ απλωνόταν όλο το απόγευμα στην πόλη·/ νόμιζες πως οι πάντες αφουγκράζονταν το σύμπαν/ μήπως κάπου εκεί έξω εντοπιστεί/ η ακριβής συχνότητα του γεγονότος./ Κι ύστερα η συσκότιση τύφλωσε αμέσως το τοπίο./ Η φήμη όμως το βράδυ εκείνο/ άρχισε να χτυπά μ’ έναν τρελό ρυθμό/ τα συμπαγή τοιχώματα μιας κοινωνίας·/ άνοιγε πόρτες και παράθυρα/ σπίτια για χρόνια ερμητικά κλειστά/ κι απ’ τα αλλοπρόσαλλα χτυπήματα/-όπως η μπίλια στις μεμβράνες ενός φλίπερ-γινότανε κάποια στιγμή εκστατική.» («Η φήμη 1») (Απόσπασμα από μεγαλύτερο κείμενο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου