Κούλα Αδαλόγλου, Γιατί το μέλλον μια μικρή κουκίδα [αποσπάσματα] -κυκλοφορεί

Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2018

Η ΔΙΚΛΕΙΔΑ

Πού την άφησες, μου είπαν, αυτή τη σκέψη σου εκεί έξω,
τώρα δεν έχεις μυστικά.
Τα ματοτσίνορά μου έπεσαν και τα μάτια μου
έμειναν ανοιχτά σαν πλαστικής κούκλας.
Ένιωσα περίπου σαν φλασάκι, πεσμένο σε πίσω κάθισμα ταξί.
Σε λίγες μέρες
είδα τους συλλογισμούς μου να ξεπουλιούνται στο παζάρι.
Δεν έμενε παρά να με διαπομπέψουν και να με εξευτελίσουν.
Αν δεν αυτοχειριάστηκα
οφείλεται στο ότι στο αρχείο που φύλαγα προσεχτικά
στο πίσω μέρος του κρανίου μου
βρήκα μια ξεχασμένη δικλείδα ασφαλείας
και δραπέτευσα,
άρδην ανατρέποντας τον παραλογισμό.


ΙΣΩΣ
Ας κάνουμε ένα διάλειμμα, λοιπόν.
Ίσως κι εσύ κατανοήσεις ότι
μπορεί ο ήλιος να ακολουθεί το πρόγραμμά του,
αλλά η παρένθεση μπορεί να κλείσει αναπάντεχα
και το ένα σώμα να απομείνει άυλο.
Ίσως κι εγώ να καταλάβω ότι
όταν το πρόγραμμα είναι τόσο άκαμπτο
δεν θραύεται με τα συνήθη μέσα
άρα να ψάξω νέες μηχανές πολιορκίας.

ΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ ΔΑΚΡΥΩΝ
Τα χλωμά πορτοκάλια που περιμένουν να γίνουν χυμός
μια πρέζα αλάτι παραπάνω
κι αυτός ο γαλαξίας στο κορμάκι σου –
αλλά μη μου τραβάτε άλλο με το σχοινί τα μάτια προς τα μέσα
πνίγομαι
από αναρρόφηση δακρύων.
*
©Κούλα Αδαλόγλου